Redenen om te gaan.

Myanmar is een totalitair militair regime. De regering die er momenteel zit is niet gekozen en in de ogen van de wereld en de bevolking niet legitiem. Echter de miltaire regering blijft gewoon zitten. Dit resulteert in onderdrukking van de bevolking, maar vooral van de diverse stammen. In grote delen van het land is er dan ook strijd gaande tussen het leger en de stammen, hier kun je als toerist niet  komen. De officiële regering, of eigenlijk de oppositie, zit onder gedoken, in de gevangenis of heeft huisarrest. Voorbeeld: In Hsipaw was het mogelijk om tot voor kort een bezoek te brengen aan de neef van een prins, lid van de oppositie. Als ik er aankom, staat zijn vrouw bij het hek. Haar man is de week ervoor gearresteerd, onder het mom van het niet hebben van een hotelvergunning en het geven van valse informatie aan toeristen. Straf 13 jaar. Ongelofelijk. Myanmar wordt dan ook door de westerse wereld geboycot. Genoeg redenen om niet te gaan. Maar waarom dan toch naar Myanmar? Het land is een van de laatste ongerepte Aziatische landen, vol met schitterende tempels, ruïnes en natuur. En niet te vergeten fijne en eerlijke mensen. Door juist wel te gaan geef je de mensen hoop en inkomen. Ergo, men wil juist dat je komt. Reizend door Myanmar is het dan ook de sport om je geld zoveel mogelijk bij de lokale bevolking te brengen. Dus als het even kan geen luxe hotels, geen luxe bussen en liefst geen entrée betalen. En bij dat laatste wil men je graag helpen. Het land is gelukkig nog vrij van het megatoerisme, met de daarbij behorende oplichters.

Dus gaan blijft een keuze, maar als je gaat dan krijg je er enorm veel voor terug.