1TRAVEL.NL 

  Home»

  Fotopagina

What about...

              Nepal                             

07-12-2007 t/m 21/12/2007

Wat kun je zeggen van Nepal, anders dan; Wat een schitterend land. Als je net uit India komt lijkt het hier in eerste instantie veel op. Echter, als je wat langer door het land reist ga je ook enorm veel verschillen zien. Zie het stukje "Same Same but different". Ik ben maar twee weken in het land geweest en heb maar een klein stukje gezien. Rest mij dus weer een land toe te voegen aan de landen waar ik nog wel een keertje terug wil. Maar goed, hier het verslag.

Net als bij het verlaten van India, kun je de douane in Nepal met gemak missen. Wat een aparte grens is dit. De douane zit wel gelijk aan de grens, maar wederom aan de andere kant van de weg. Het is dat je er naar vraagt en de soldaten je er heen wijzen, anders kun je gewoon doorlopen. Ik denk dat als je alleen een dagje naar Lumbini wil, je dit gewoon illegaal kunt doen, zonder dat er ook maar iemand naar vraagt. Maar goed, na het invullen van de formulieren en het betalen van $ 30 en het geven van een pasfoto (wat ze ermee doen mag Joost weten) heb ik binnen 10 minuten mijn visa. Dan op zoek naar een bank en wissel hier mijn laatste Indiaase Rupees voor Nepalese Rupees, is 1 op 1,6, 1 Euro is 90 Rupee. Dan met een fietsrickshaw naar Bhairawa, een plaatsje een paar kilometer van het grensgehucht  Belahiya. Hier neem ik een lokale bus naar Lumbini. Dan zie je toch al wel wat verschil met India. Niet de bus, die is net als daar, slecht, maar je ziet ineens veel meer chineze gezichten. Logisch want het ligt tegen Tibet aan en er wonen een hoop Tibetaanse vluchtelingen in Nepal. Om 16 uur ben ik in Lumbini, dat bestaat uit, zeggen en schrijven, één straat. Het is alweer een stuk kouder dan in Gorakhpur en ik ben blij met mijn trui die Remmelt heeft meegenomen. Ik vind een mooie kamer en ook een reisbureau. Hier heb ik ook gelijk geluk met het aanschaffen van een vlucht naar Bangkok met Thai Air. Echter ik kom er achter dat hij me heeft opgelicht en de volgende dag cancal ik het ticket en boek het wederom bij een ander. Dat oplichten was duidelijk, 's avonds kocht hij duur bier voor me en voor hem zelf dure rum en zeggen dat hij er bijna niets aan verdiende, jaja. Maar nu Lumbini, dit is de geboorte plaats van Boedha en dus ook een zeer heilige plek in Nepal, maar ook voor alle Boedisten in de wereld.

Geboorte plek Boedha

Je ziet dan ook tegen de avond honderden  Boedistischemonniken door de straten lopen. Centraal in het park is de vijver en steen waar Boedha geboren is. Die steen ligt in ruines waar nu een lelijk gebouw over heen staat en waar een glasplaat boven ligt. Buiten dit, is Lumbini een plek waar Boedistische landen een eigen klooster kunnen bouwen. Met een gehuurde fiets, uiteraard te klein, fiets ik er langs. Ze staan redelijk bij elkaar, maar ook weer te ver om het relaxed te lopen. Zoals gezegd, mogen landen hier hun eigen kloosters bouwen en dan doen ze dat ook het liefst in de eigen bouwstijl. Als je wat door Zuidoost Azië hebt gereisd herken je de verschillende bouwstijlen. Zo zie je een Thaise What, een mini Burmeese Swedagon Paya, Chinese tempel, Tibetaans etc. Het begint echter een beetje een prestige plek te worden waar landen elkaar graag de loef afsteken, zo word er niet alleen een gigantische chinese tempel gebouwd, maar ook een nog veel grotere Koreaanse. Daar het weekend is, zijn er extra veel bezoekers, inclusief veel scholen. Het geheel doet me meer aan een openlucht museum denken dan aan een zeer heilige plaats. Jammer. Omdat ik mijn ticket naar Bangkok heb geboekt weet ik dat ik niet eens zolang in Nepal ben, dus moet ik het een en ander laten vallen. Dus vertrek ik op zondag om 7.30 uur naar Bhairawa om vandaar door te gaan naar Phokara. Een lange trip met lokale bussen, want ik ben er pas om 17 uur. Phokara ligt weer wat noordelijker en ook wat hoger. Het laatste uur heb ik vanuit de bus schitterend zicht op de Himalaya Annapura Range, ofwel besneeuwde bergpieken in de verte. Helaas als ik aankom is het bewolkt en dat blijft het nog een paar dagen. Ik laat me dit keer verleiden door een tout en ga gratis mee, bibberend, achter op de brommer naar de Lakeside, een strip langs het meer vol met hotels, restaurants, internetshops, kleding en souvenirsshops. Ik heb een perfecte kamer voor maar 200 Rupee, kan niet veel goedkoper. Na bijna twee maanden zonder echt vlees doe ik me 's avonds in een van de vele restaurants tegoed aan een lekkere steak. Het intussen nog weer een stuk kouder en in een van de vele, vele kledingzaken koop ik voor maar € 24 een 'echte' The North Face winterjas. Dit merk zie je overal in Nepal en dus draagt ook bijna iedereen, tourist maar ook lokalen, deze kleding. Helaas is hij niet alleen lekker warm, maar ook zwaar. Nu maar hopen dat ik hem aan Dennis en Pauline mee kan geven. Omdat kleding echt goedkoop is en van goede kwaliteit koop ik in Pokara en in Kathmandu nog wat shirts en blouses voor de straks weer warme dagen. De eerste volle dag in Pokhara neem ik rond de middag een ferry over Lake Fewa. Nou is een ferry een groot woord, het is een smalle roeiboot met een dame die peddeld. Aan de overkant beklim ik de berg naar de Peace Pagoda. Ondanks de wolken, toch een mooi uitzicht over het meer en de stad met omgeving. Helaas geen bergen in zicht. De Pagoda zelf valt wat tegen. Terug loop ik aan de andere kant van de berg weer naar beneden. Terug is nog een aardig stap, waarbij het laatste stuk door een buitenwijk van Pokhara gaat. Hier is echter een demonstratie en als ik op een kruising kom die rustig lijkt krijg, ik toch nog wat traangas in mijn ogen. Weet ik ook hoe dat voelt. Gelukkig heb ik van de demonstratie verder geen last. De dag erna huur ik een mountainbike, ja het is dus weer bewolkt. Ik fiets door de stad, valt zwaar tegen want het gaat redelijk heuvel op en ik ben toch even niet meer aan fietsen gewent. Aan de andere kant van de stad bezoek ik het Gurkha museum. De Gurkha's zijn militaire regimenten en een kleine 200 jaar geleden opgericht door de engelsen en nog steeds soliciteren jjarlijks honderden Nepalesen om in dit elitekorps te komen. De Gurkha's is een van de meest gevreesde en dapperste regimenten ter wereld en hebben mee gedaan aan alle oorlogen, inclusief die in Irak en Afghanistan. Maar ook in de Boeroorlog en de eerste en tweede wereldoorlog hebben ze gevochten. Na de tweede wereldoorlog is het regiment opgedeeld en behoort een deel bij Engeland en een deel bij Nepal. Nepalezen komen dus, als ze door de loodzware selectie komen, ook in het britse leger. Het museum is klein maar erg interessant. Mijn laatste dag in Pokhara heb ik geluk. Zonder al te veel hoop doe ik mijn gordijnen open en zie... het schitterende gebergte van Annapura. En dit alleen is de reden om hier naartoe te gaan. Zonder ontbijt klim ik achter op een brommer die me, uiteraard tegen betaling, naar Sarankot brengt. Deze plek ligt op 1500 meter en biedt een fantastisch zicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya. En dat is het ook, ruim anderhalf uur zit ik te kijken naar die bergen, wauw, wat schitterend. Terug loop ik, wederom een een hele stap. Onderweg zie ik tientalle Paragliders de berg afrennen. Als ik bij de landingplaats ben zie ik een wat minder gelukkige amateur die de landing verkeerd inschat en in een hek knalt. Een maf gezicht, maar ook een soort van lachen (hij mankeerde niets gelukkig). Uitzicht vanaf de berg over Pokhara en Lake Fewa is prachtig. Vor de volgende dagen ga ik wat naar het zuiden van het land, Sauraha, een plaatsje aan de rand en grensrivier van Chitwan National Park. Om het mezelf makkelijk te maken heb ik dit keer een all inclusief geboekt. Dus transport, accommodatie, eten en activiteiten. Eerst met de touristenbus naar Chitwan, is een echte rouristenbus met alleen maar touristen, het laatste stuk achterop een jeep. Ik heb een basic kamer in Tiger Lodge aan de rivier. Hier een terras en als je over de rivier het park in kijk heb ik een deja vu. Het lijkt erg op Afrika, zeker als je olifanten aan de overkant ziet verschijnen. Alleen zijn ze niet wild maar domesticated. Na de luch en wat rust gaan we met een jeep naar de olifanten breedingcentre. Omdat de olifant bedreigt wordt is deze opgericht. Echter de olifanten staan bijna de hele dag aan een 1 meter ketting en je ziet dan ook erg veel repeatitive behaviour. In het begin leuk, als je verder kijkt zielig. Wat wel leuk is is het olifantenvoetbal wat ze met 'vrije' olifanten doen. Op de terugweg bezoeken we een klein Tharu-dorpje. 'Mud" huizen en geen luxe. Kinderen vinden het zowaar leuk om op de foto te gaan zonder er wat voor te willen, ongelovelijk. 's Avonds bezoeken we een dans voorstelling van de Tharu. Dit bestaat hoofdzakelijk uit mannen met stokken, lijkt simpel waar was best wel goed. Vooral als er een in een Pauwenpak (zie je hier veel in het wilt) verschijnt. De volgende ochtend varen we, na het ontbijt en als de mist wat is opgetrokken, met een uitgeholde boomstam, een stuk de rivier af. We zien helaas geen krokodillen, zitten hier wel, maar wel verschillende vogels. Onder anderen verschillende soorten IJsvogels, een arend, gansen en Ibissen. Na een uur verlaten we de boot en wandelen we door het park terug. Behalve wat vogels en apen zien we alleen mooie natuur. Volgens de ranger stikte het hier vroeger van het wild, maar zijn ze na een overstroming een aantal jaren terug vertrokken dieper het park in. Ik geloof dat echter niet, het stikt hier gewoon iedere dag van de groepen die dezelfde route nemen. Dieren blijven dan vanzelf wel weg. Na een twee uur zijn we terug bij het hotel en aanschouwen we het baden van de olifanten. Geinig om te zien, maar daar houdt het mee op. Om drie uur 's middags weer met de jeep op pad naar de olifanten. Nu een andere plek want we gaan op olifantensafari. Ik zit niet graag op beesten (sorry Rem), maar dit is de goedkoopste en enige manier. Met vier personen op een olifant en na ruim anderhalf uur heb ik een zere rug, lies en blauwe plekken op mijn benen. Het eerste stuk is rustig en wordt een soort van leuk als de driver de olifant dwars door de struiken pushed naar een stel neushoorns. Ook een met een jong. Ook nu een hele sliert van olifanten met touristen. Verder zien we diverse soorten herten en een paar krokodillen. Echter na een klein uur is onze, wat oudere olifant, niet zo blij meer en begint luidt te trompetteren, daarna slaat ze op hol en heeft de driver de grootste moeite om haar onder controle te houden. Aan de ene kant eng als een paar ton dwars door de bossen rent, recht op bomen af, aan de andere kant kon ik er wel om lachen. Anderen wat minder en ik zie je toch wel aan de wat angstige gezichten. Na een tijdje gedraagt de oude dame zich weer en brengt ons verder rustig naar ons hotel. 's Avonds mail ik Nico die jarig is. De volgende ochtend doe ik met nog een stel voor het ontbijt een korte birdsafari. Ook nu weer wat mistig en we zien vooral wat kleine vogels, maar ook een vliegende pauw wat een mooi gezicht is. Na het ontbijt lopen we naar de bus en vertrekken we naar Kathmandu. Daar zijn we pas  om 17 uur, gelukkig wel bij Thamel, de hotel area van de stad. Het is hier nog kouder dan in Pokhara, ligt dan ook een stuk hoger. 's Avonds blijft het net boven nul en ben ik helemaal blij met jas en trui. Ook overdag is het fris, alleen tussen 12 en 3 kun je met een t-shirt of open jas rondlopen. Daarna koelt het weer hard af. Net als in Pokhara is de touristen buurt er een vol met restaurants, souvenirs en kledingshops en travelagencies. Het eerste wat ik doe is mijn ticket van Thai Airways ophalen en betalen. Die blijkt er echt te zijn, dus de 21ste vlieg ik definitief naar Bangkok. 's Avonds eet ik in een verwarmd restaurant. Mijn goedkope hotelkamer is helaas niet verwarmd, maar gelukkig niet erg koud.

Swayambhunath

De eerste dag in Kathmandu bezoek in Durbar Square en doe de bwandelingen uit de LP. Op Durbar Square staan de nodige tempels en het Royal Palace. Het kost 200 Rupee, maar het zijn twee pleinen open voor al het verkeer en de rest. Niemand controleerd je ticket, vraag me af waarom je het dus koopt. Maar goed, de tempels zijn mooi, alhoewel door het vele verkeer erg druk. Wel leuk is om de trappen te zitten en de mensen, auto's rickshaws ed te zien. De wandelingen uit de LP zijn wederom best wel goed. Je krijgt een aardig beeld van de markten en ziet meer tempels en tempeltjes dan als je wat rondloopt. De tweede wandeling gaat naar een wat rustiger gedeelte van de stad en laat de nodige wasplaatsen, soort ghats maar gebruikt voor het wassen van mensen en kleding ed. De volgende dag neem ik een taxi naar Patan, ook hier is een Durbar Square (wederom 200 rupee entrée zonder controle) met de nodige tempels, maar wat minder druk dan in Kathmandu. Ook hier weer een goede wandeling uit de LP. Van Patan loop ik weer terug naar Kathmandu, kost ongeveer een uur, dus niet zo ver. Dag nummer drie ga ik met de bus naar Bhaktapur. Ook hier weer een Durbar Square, maar kost hier maar liefst 750 rupee, echter het plein is afgesloten voor alle verkeer en het kaartje wordt gecontroleerd. Tempels zijn hier beter en mooier dan in kathmandu en Patan. Ook hier brengt de wandeling van de LP je naar de minder bezochte plekken. Dag nummer vier wandel ik naar de rand van de stad om op een berg een boedhistische tempel, Swayambhunath, te bezoeken. Uitzicht over de stad, maar door de smog zie je niet echt ver. 's Avonds laat ik me masseren, ook dit keer weer een aparte ervaring. Ik wordt door de dame meegenomen naar een hotelkamer (moet je schijnbaar apart betalen, maar daar begin ik niet aan), echter het begint te schemeren en 's avonds is er geen stroom tot 20 uur. Dus op een gegeven moment is ze in het donker aan het werk tot er iemand een kaarsje komt brengen. Romantisch? Nou nee, want het is koud in de kamer en de dame weet niet echt wat ze doet. Ik wil alleen mijn nek en rug laten masseren en na een half uur denkt ze klaar te zijn, heb echter voor een uur betaald, dus kneed ze nog een klein half uur door. Effect? Weinig tot geen, maar wel weer een ervaring rijker. De laatste dag in Nepal ga ik naar Bodnath, hier is de grootste stupa van Nepal. Erg wit en omgeven door vele shops. Er zijn ook wat kloosters, maar die zijn niet echt interessant. Van Bodnath loop ik naar Gokarna, 5,5 km verderop. Grootste deel door vieze bebouwing, alleen het laatste stuk door landelijke omgeving. In Gokarna is een tempel met de 'footprints' van Vishnu. Ik zie ze door een hekwerk. Van Gokarna loop ik door de heuvels en bossen naar Kopan en van daar terug naar Bodnath. Halverwege is een schitterend uitzichtpunt over de stad. Mooie wandeling en verfrissend na het redelijk vuile Katmandu. Ja en dan is het alweer de 21ste en neem ik aan het einde van de ochtend een taxi naar het vliegveld. Daar wissel ik bij een offieciele bank mijn laatste rupees, maar dit zijn oplichters. Ze tellen je rupees en geven er een X bedrag voor. Veel keus heb je niet en bij iedereen steken ze de nodige rupees in eigen zak. Je krijgt geen bon of iets dergelijk, dus geen enkele controle. Inchecken gaat traag, computer valt een paar keer uit, de douane gaat snel en om 14.30 vlieg ik, met uitzicht op de bergen van de Himalaya, naar Bangkok voor kerst met Dennis en Pauline.

What about...

...Elephant breeding?

Now I think of myself as a broad minded person (though some will disagree), but getting in the elephants breedingcentre in Chitwan made me sad. Seeing the centre was part of a tour I did in Chitwan National Parc. When we crossed the river by hollowed out tree, we got to see a small game of elphant soccer. Yes, it is true, we saw some young elephants with there caretakers playing soccer and the elephants seemed to enjoy it. After that we entered the centre. First a look at some information and we saw a Rhinocerus wondering around the area. After that we saw the elephants. As it is a breedingcentre there are also e few young ones walking around. As long as they drink with there mother, they are allowed to walk around freely. Our guide had special cookies wich the elephants loved, so they chaced him around the area. And then there where the mother elepahants.

They were standing under a roof, changed with a one meter iron chain. They only got to walk to the river in the morning to have a bath, this took about an hour, after which they where chained again. That they did not like this was opvious. All the elephants chained showed repeitive behaviour, doing the same kind of movement over and over again. When I asked the guide about it he said the chains where from keeping them not running away. Though it would be better to make better fences, they are not planning that. As the elephants are only kept for breeding, I don't think they cared about it. So what looks like an enjoyable place, turned out to be a sad one. Breeding, oke, but give them some normal live.

...Same same...but different?

After seven weeks in India it was time for a new country and a new experience. So I crossed border with Nepal, well border is a big word, I think that if you just walk across and start travelling in Nepal, nobody would notice (as long as they don't ask for your pasport in the hotel). Indians and Nepalies walked up and down the border, without being checked. You see the same cars, the same kind of houses, the same kind of faces, the same food, the same... Yes allmost everything. So is Nepal the same as India? No, I have to say. Is it then different? No. Now I have to explain this. Though a lot of people look like Indians, you see also a lot of chinees or Tibetan faces. As soon as I got on the first bus, you notice., they also dress different than the Indians, who you still see wearing Sarees. Second thing you notice is police and military. As Nepal is in battle with the Maoist you see them everywhere. (I found out later my government does  advises against visiting Nepal at the moment). Checkpoints on the roads, watchposts near all touristplaces and at night in Kathmandu. Most only with a long stick, but also with big guns. They sit with riffles behind sandbunkers looking around. At the international airport you see watchposts along the landingstrip and there's a lot of barbewire. Another difference is tourisme, this is better organised, or I should say controlled, then in India. There a lot of small touristbureaus offering all kinds of tours, while in India they where expensive or not existing. Then the filth. When you are in the touristy areas of Nepal is looks very clean, not many beggars, garbagebins etc, when you get to look behind that, you see heavely poluted rivers flowing through the cities. In India they don't care, so it is filthy everywhere. So what is same ame? Well partly the food, the pushy touts and vendors, the cheating (charging you more if you don't pay attention), the spitting, the busses, the ... Well enough I would say. So like I said: Same same but different.