|
Fotopagina
What to about...
...Traditional food?
Each country has its specialties or staples. This is not different in Kyrghystan, though I have to ad that the specialties here are available in most central Asian countries. First there is Plov, the pride of the nations and they love making it for you. Plov is rice with pieces of meat, carrots and onions and tastes like... Right, rice, meat, carrots and onions. Then you have Laghman, this is a noodlesoup with some meat and vegetables, taste like... Right. Next, Beef Stroganoff, basically beef with mushrooms and onions served with rice. They also love naan or bread, freshly baked really delicious and served with every meal. When you stay in a yurt bread is served with jam and cream, even with lunch and diner. In the big cities you have street take-aways selling shaslick or kebab, meet on a stick and barbecued, and shoarma. This makes a perfect snack or lunch. Then the drinks. First of all they love there vodka, followed by big bottles of beer. Next is tea, which is served in a small bowl. Last, but not least is Kymys, which is fermented horsemilk, with or without alcohol, tastes like... Yak, this is the worst drink ever, it might be healthy but you rather stay sick. Now there are a lot more kinds of foods and drinks, but I only took out the impressive ones. Though the cuisine in Kyrghystan may not be the best in the world, it has enough to offer and the variaty is great.
...Prints?
In a world as big as ours you hear a lot of languages and dialects and see a lot of different writing. Everytime you enter a new area, you have to start figuring out what all the letters mean. Busses can be horrible if they don't have number on it and you have to quickly figure out where this particular bus is going to. Signs on shops you cannot read, nor the menu nor anything else. Anything, well no, there is one thing you can read...T-shirts. I don't know why, but you hardly ever see shirts with local signs. They are all in English. If you are in Kyrghystan, Indonesia, Iran or India, it really doesn't matter. Most have names of big western bands, sexy remarks etceteras. Question is, do they know what the text says.
|
Kirgizië
23-07-08 t/m 10-8-08
Dit tripje begint eigenlijk in China. Om van Manila naar Bishkek in Kirgizië te vliegen, heb ik via Nederland een ticket geregeld met China Southern Airlines. Op de 22ste juli vlieg ik van van Manila eerst naar Xiamen in China. Omdat de volgende vlucht een binnenlandse vlucht is, heb ik in Perth een transitvisum geregeld voor China. Dit is slim geweest, want ik moet door de douane die me geen problemen geeft. Het vliegveld is supermodern en onverwacht goed georganiseerd. 's Middags vlieg ik van Xiamen naar Urumqi, waar ik om half elf 's avonds aankom. Omdat de volgende vlucht pas de volgende ochtend gaat spendeer ik de nacht in een airport hotel. De 23ste terug naar het vliegveld, daar gaat het inchecken in het mini internationale gedeelte lekker traag. Aangezien mijn been nog steeds erg veel pijn doet, is het niet echt plezant om vier keer in een rij te staan voor X-ray scans en inchecken. Maar goed, de vlucht verloopt voorspoedig en om negen uur lokale tijd sta ik in Bishkek. Voor de douane kan ik een visum kopen, om daarna wederom in de rij te gaan staan voor de douane. Eenmaal door alle formaliteiten (wederom een X-ray scan voor al je bagage) kan ik geld pinnen en ga dan met een marshrutka naar de stad. Daar neem ik een taxi naar een guesthouse, getipt door Dennis en Pauline, genaamd Syberbek B&B (maar dan zonder de tweede B). Hier een klein simpel kamertje met gordijn als deur. Dit guesthouse is in een gebouw waar in elke ruimte kamertje en bedden zijn geplaatst. Er is een toilet en een douche en ruimte voor 30 gasten. De tuin is rommelig en het huis, wel schoon, maar ook een beetje rommelig. Echter, de plek geeft je een homy feeling en ik heb dan ook totaal geen problemen om hier negen dagen rond te hangen. Negen dagen, jawel. Ten eerste omdat het zolang duurt voor ik mijn Kazachstan visum heb, ten tweede omdat ik mijn been zoveel mogelijk rust moet geven. Ik vermaak me echter prima, het is een plek waar menig tourist voor een aantal dagen blijft hangen en een echte packpackers place. Plus, hostes Ala, maakt een gezellige gesprekspartner. Meestal loop ik in de morgen wat rond, bezoek wat van de sites in de stad en een aantal markten. De middag probeerik rustig aan te doen en mijn been omhoog te houden. De 31ste kan ik 's avonds mijn Kazach visum ophalen en is het tijd om te gaan. Beentje is nog steeds niet beter, maar aan de betere hand. De eerste augustus vertrek ik naar de autobus station en neem van hier een bus naar Kochkor. Een rit van 3,5 uur door vlaktes en bergen. Bomen zijn er haast niet, wel schitterende natuur. Kochkor is een een beetje een desserttown, weinig groen, kapotte straten, zanderige uitstraling. Via het CBT, lokale VVV, heb ik een homestay in het zuiden van de stad, is nog een aardig stukje lopen. De eigenarese is aardig en spreekt een paar woorden engels. Mijn kamer is groot en een soort van luxe. De douche is in de sauna en de wc een echte outback dunny in de achtertuin. De dag erna heb ik een taxi geregeld en vertrek ik na het ontbijt naar Song-köl. Wederom een mooie rit met machtige vergezichten, maar dat is zo'n beetje het beeld in heel Kirgizië. Song-köl is een meer op 3000 meter en plaats van de diverse yurt kampen. Ik zit aan het einde van het meer in een kleine yurt. Yurt is een type tent gebruikt door de nomaden in de regio. Niet alleen hier, maar in heel centraal Azië. We krijgen (chauffeur en ik) lunch, brood met room en jam. Alles zelf gemaakt. De mensen hier zijn echte nomaden die wat extra geld verdienen door een extra yurt te verhuren aan gasten. Ze hebben schapen en paarden en dus ook paardemelk, maar krijg het hier, gelukkig, nog niet. Als ik om vijf uur terug kom van een wandeling naar het meer (lijkt dichtbij, maar nog 45 minuten lopen) krijgen we vis uit het meer, meer brood, salade en thee. Denk je dat dat het dinner is, nee, om half negen komt er nog meer eten op tafel. Verhongeren doe je er niet. Het koelt 's avonds flink af en haal voor het eerst sinds Australië mijn jas weer uit de rugzak. Brrr. In de yurt zijn intussen de bedden opgemaakt met lekkere dikke dekens en dikke kleden als matras. De volgende ochtend na het ontbijt en nog even uitgebreidt te hebben genoten van de natuur ga ik met de taxi weer terug naar Kochkor. Slaap nog een nacht in de homestay en neem de volgende ochtend een shared taxi en dan de minibus naar Karakol. Hier ben ik tegen drie uur 's middags en de wind is opgestoken tot een kleine storm. Zand waait overal en de stad geeft een desolaat beeld. Niet de stad die ik verwacht had. Lelijke Sovjet flats, niet onderhouden straten en parken. Ik heb een tip van Dennis en Pauline voor Yak tours, slaap hier dan ook, maar heb geen goed gevoel bij de plaats en verhuis de volgende dag naar een homestay. Het is dan de vijfde augustus en ik ga de dag naar het monument van Prezwalsky. Deze rus en naamgever van de Prezwalskypaard, is een van de grote ontdekkingsreizigers uit het Rusland van 1880. Het is in een mooi park met uitzicht over lake Issyk-köl. Er is ook een klein museum met, onverwacht, engelse teksten wat het een stuk interessanter maakt. (in het nationale museum in Bishkek is niet ëën tekst in het engels). De dag erna laat ik wat spullen achter in Teskey B&B en neem een shared taxi naar Jeti Örghüz sanatorium. Dit ligt aan het begin van een schitterende vallei met daarvoor enkele interessante rode rotsformaties. Uiteraard ga ik het oude Sovjet kuuroord in en herken het een en ander uit Jermuk in Armenië. Ik laat mijn rug op zijn russisch masseren en krijg er een hotspring bij. Deze laatste is niet echt een spring, maar een badkuip waar het speciale warme water, met schijnbaar Radon, de 'spring' is. Je ligt er tien minuten in en je mag dan weer aankleden. Interessant, maar zeker niet sensationeel. Van het sanatorium loop ik dan de vallei in. Het pad loopt langs een rivier en brengt je naar de Valley of Flowers (in het voorjaar is het er een bloemenzee). Hier vind ik een goedkope yurt en geniet van het uitzicht. Dit is het best te beschrijven als de franse Alpen. Het lopen is mij niet echt goed bevallen, pijn in enkel en been, nee trekking is niet echt iets voor mij. Ik eet er Plov en drink 's avonds thee met ze. Plus ik mag genieten van Kumys, fermented paardemelk met alcohol, gatver. De yurts hier zijn commercieel en staan er echt voor de touristen. Het toilet is een open bouwsel met karton als muur en met uitzicht over de rivier, bossen en bergen. Squatten is nog niet zo relaxed geweest. De volgende ochtend wandel ik na het ontbijt weer terug naar het sanatorium en neem een minibus terug naar Karakol waar ik de rest van de dag blijf. De volgende dag, de 8ste, neem ik een bus naar Chopon-Ata, dit is het noordwijk van de russen en Kazakken. Veel restaurants, homestays en afgeladen stranden langs Lake Issyk-köl. Het is even zoeken naar een homestay, wil er een buiten het centrum maar vind hem niet, en verbrand lekker mijn gezicht. Als ik wat gesettled ben, neem ik een taxi naar de enige interessante site in Chopon-Ata. Dit is buiten de plaats gelegen en bestaat uit een veld met rotsblokken. Op een aantal zijn petroglyphen van dieren en jagers. Helaas loopt er niet een echt duidelijk pad doorheen en staan de tekeningen niet aangegeven, maar ik zie er toch een redelijk aantal. Aan het einde van de middag bezoek ik het strand en waan mij in Scheveningen in de zomer, maar dan zonder boulevard en met kameel. De negende pak ik wederom een minibus, nu terug naar Bishkek en check in mij mijn favourite guesthouse, waar ik nog een extra dagje blijf, voor ik naar Kazachstan afreis.
|
What to about...
...East meets west?
Travelling in Central Asia, means travelling in neither Europe nor Asia. When I arrived in Kyrghystan, I somewhat felt I left Asia and entered Eastern Europe. By all definitions you see and feel the old Soviet Union. Especially in the older buildings, the roads and the parks. The cars though are more western and then mainly German and Japanese. You see a lot of BMW, Audi, Mercedes and Volkswagen, Toyota, Honda and Mitshibitsi. You do see Lada's, but not as many as I saw in the Caucasus and the Ukraine. The new constructed buildings are modern and look like they are from good quality. In that way everything looks very western. So what does make East meets West. Well, mainly the people. When you look around you, you see the complete region passing by. You see European looking man and women, followed by the real Russian look. Then you have the Kyrchysh man and women, next to the Mongolian and Chinese. Last, but definitely not least are the Asian people. Especially in Bishkek they you see them, I didn't have the idea one group was bigger then the other, only that in all the women were all worth looking at.
...Islam?
In most countries I've been you can see which is the major religion. According to what I know, Kyrghystan is a Muslim country , but... Muslim countries are normally quit strict in there ways. You see lot of mosques, and women with headscarf's. In Bishkek I saw little of this. No mosques and only a few women wearing a headscarf. Are the ladies then at least dressed modestly? Well, no. Small tight tops, short skirts, low cut trousers and high heels. Man drink beer and vodka in the park and there are lots of clubs to party till early morning. If this is an Islamic country they'll have a hard time to convince me.
|
