What about...
...Finding out?
Sometimes people amaze me. Especially when you're in places in the far east. Sometimes you think that the working class is hired to invent the same thing over and over again. They always tend to loose things and they can never change. The strange thing is that they are actually surprised by it, while you already counted on it. So here are some examples. When in a hotel they never can find a pen or the register book. When in a travelagency you seem to be their first costumer in weeks. So they can not find the voucherbook, nor the carbonpaper. Plus they always have to phone someone for the information that should be basic information for them. When I told a hotelowner that my light was broke he came along with me to watch this miracle. Coming in my room he pushed the light button ten times, put his hands on his hips and looked utterly surprised, this had probably never happened before and ofcourse their were no spare lightbulbs. And than paying. While all the banks give you big notes, nobody has enough money to change it. Here in Indonesia paying with a 100.000 Roepia note calls for a big challenge. Even when you buy cookies, worth 3.000, with a 20.000 Roepia note seems to make sales people to wonder around the street for change. You know, sometimes people do amaze me.
...Using a mobile?
It amazes me the amount of people nowadays have a mobile. Not only in the western countries, but just a much in the third world countries (except maybe India). What amazes me even more that you can buy a mobile phone on just about every streetcorner, not surprisingly when calling mobile or SMS is cheaper than the normal lines. In some cities shops make up hole streets and even in the tiniest place there's a little shed selling phones and prepaid cards (I bought one in Vieng Kham, a place in northern Laos with maybe 500 residents. See ...Getting stuck in Laos) But now the interesting part, how to use them and where? I think the main reason for a mobile is not phoning, but will actually be the mp3 use. Mostly in busses and not using headphones so everybody can enjoy (this happens mostly in old Soviet states) the music, mainly folckmusic. In Iran I had to exchange music and photo's with locals and I can say some photo's were quite illegal there. So that brings me to the second reason to use a mobile, taking pictures. As a digital camera can be quite expensive, they use their mobile. Now I don't know if they can afford to print them, nor where they save them, but they love taking pictures. Last reason will be calling. First of all I think that mobile users think the receivers are deaf, so they shout in the phone. To make sure they do hear them they hold the phone to their ears to listen. Get the phone from their ear and keep in in front of their mouth and start shouting in the little speaker saying they didn't understand them. Logical, 'cause by the time the phone is back at their ear they missed half the answer. Then, the best place to use your mobile is in a crowded bus or train, to make sure everybody knows you have a connection you put it on speaker.
...Names?
When I'm in Holland many people have the same name. Now I don't mean the la t name in this case but the first or calling name. Luckily names as Piet, Kees en Karin are still quite common. But imported names as Ali, John and Alicia getting more and more used. Now I think that adding new and foreign names is not uncommon, as long as we don't call our kids New York or London. So you get a mixture of old and new names. Now when you go to some countries the names are for us as foreigners almost not to pronounce, so the guy's working in the tourist branch will take on English names. So there are a lot of Chinese and Thai called John, Jack an Maria. But now I'm on Flores and I meet a lot of people with a foreign name. No, not Dutch, Portuguese or English, but Italian. I met a Lorenzo, Alfredo, Alfonzo and a Firenze and this didn't seem there tourist names but their real Christian names. As far as I know the Italian never had any power here, so they must come from the bible, most people here are Catholic. The only thing I miss now is a good pizzeria.
...Smoking?
In an era where smoking is banned in most western countries, in Asia you expect a different attitude. So I was surprised when I was in Thailand and Malaysia not that many people smoked. Smoking was banned in minibuses and other busses. In trains I saw hardly anyone smoke. And when they did I did it so that it didn't bother anyone. Even in India I didn't see that many smoke. But now Indonesia. Ok, I didn't see women smoke (I think I saw only one woman smoking on a ferry), but that was completely compensated by the man. They smoke, smoke and smoke. I don't think I saw a boy over 18 not smoking. Especially on the outer islands. Now besides that they smoke a lot, they do it everywhere not bothering about other people. They love smoking so much, that they have there own kind of cigarettes named kretik. Kretik is not a brand name but a type of cigarette. In it is not only tabacco but they put cloves (kruidnagel for the Dutch) in it. This gives it a distinguished smell, but also makes the cigarette a lot (about five times) as heavy. |
Indonesië
19-05-08 t/m 27-06-08
Zo, dat is weer even wennen. Na twee maanden in gezelschap van Els en de familie, is het toch weer even wennen om alleen te zijn en uit een rugzak te leven. Maar gelukkig ben ik er alweer snel aan gewend. Op 18 Mei neem ik op het vliegveld van Perth afscheid van Els en Peter. Ik vlieg met Malaysian Airlines naar Kuala Lumpur en de volgende ochtend door naar Denpasar op Bali. Daar ik laat aankom op KL heeft het geen zin om de stad in te gaan. Eerste idee is om de nacht door te brengen op bankjes, maar het airport hotel is niet al te duur en een stuk relaxter. Dus slaap ik in een bed in plaats van op bankjes. De 19de ben ik aan het begin van de middag op Bali, douane gaat snel helemaal, omdat ik al een visum heb. Bijna alle mensen uit het vliegveld moeten nog een visum kopen en gaan via andere counters. Van het vliegveld loop ik naar Kuta, wat iets verders is dan ik dacht, en neem een simpele, maar nette kamer. De rest van de middag verbaas ik me over de enorme hoeveelheid shops en touroperators. 's Avonds boek ik een bus en boot naar Lombok. Zonsondergang op het strand is aantrekkelijk voor velen en het strand lijkt op Scheveningen in de zomer. Verder eet ik er heerlijk en laat me weer eens ouderwets in de olie zetten door een schone dame genaamd Kadé. De 20ste met bus en boot naar Lombok, duurt wat langer dan aangegeven en uiteindelijk ben ik pas om 9 uur 's avonds in Lembar haven. Ik ben van plan hier de nacht te blijven, maar als ik door een brommertaxi wordt afgezet bij het enige hotel, blijkt die vol te zijn. Als alternatief is er nog een hotel in het zuiden van Lombok. Op de kaart dichtbij, maar toch nog een uur achterop de Honda en ja... uiteraard krijgen we een lekke band. Het hotel dan, dat is volledig verlaten en een alternatief is er niet in de buurt. Dus terug via Lembar en Mataran naar Senggigi in het noorden, daar heb ik eindelijk een kamer om 12.45 pm. 's nachts dus. De volgende dag rustig aan en de 22ste neem ik een bus en boot naar een klein eilandje genaamd Gili Meno. Je kan hier wat wandelen, snorkelen of lezen met uitzicht op de oceaan. Jawel, het leven kan hard zijn.
Gili Meno.
Was van plan er een nacht te blijven, dit werden er uiteindelijk vier. Maar wat wil je, met een kamer vlak aan het strand en een gazebo aan het water. Hierna het mezelf wat moeilijker gemaakt en een week een brommer gehuurd en over het schitterende eiland gereden. Door prachtige nationale parken, tussen de sawa's (rijstvelden) en door kleine gehuchten. Een dag deed ik een weg die zo slecht was, dat het me 4 uur koste om nog geen 50 kilometer af te leggen. Iedereen zwaaien en als ik even stil stond kwamen mensen naar me toe. Zagen er duidelijk niet veel buitenlanders, logisch met zo'n weg. Alles bij elkaar ben ik 2 weken op Lombok geweest, wat een week langer was dan gepland. Maar Lombok deed me een beetje aan het Bali van 20 jaar terug denken (juist, ben er in 1989 en 1991 ook geweest). Na Lombok ben ik in 3 dagen het drogere eiland Sumbawa over gestoken naar Flores. Sumbawa biedt niet veel interessants, noch in plaatsen, noch in natuur. Het eiland Flores is weer heel anders dan Lombok of Sumbawa. Weinig sawa's, meer bergen en groen. Waar Lombok en Sumbawa overwegend moslim is, is men hier katholiek, dus weinig moskeeën. In Labuanbajo een boot gehuurd om naar het eiland Rinca te gaan, één van de plekken waar de zeldzame Komodo Dragon leeft. Dit is de grootste varaan ter wereld die leeft van oa herten. Gelukkig huisden er een aantal, van 2 maanden tot gigantisch groot en meer dan 20 jaar, nabij de keuken, want tijdens de wandeling zag ik er geen, was dan ook weer het heetst van de dag. Van Labuanbajo ben ik doorgegaan naar het hoger gelegen en dus koelere, Ruteng. De rit was schitterend, de weg slingert zich door de groene bergen, goed voor het nodige spuugwerk van lokalen. In Ruteng een dag wat rondgelopen, helaas regende het er 's middags. Daarna ben ik doorgegaan naar Bajawa, ook weer een leuke plaats in de bergen, helaas ook hier regen. Heb achterop de brommer met een gids een aantal kleine authentieke Ngada dorpjes bezocht. Het was een regenachtige ochtend en het eerste dorpje, Wogo, was gehuld in een spookachtige mist. Via een andere route dan ik vermoedde, maar met prachtige vergezichten, naar Luda. Dit kleine authentieke dorpje met huizen in een vierkant en rieten puntdaken is de moeite waard. Het grote dorp erna is Bena met nog meer oude huizen, sommige 100 jaar oud, en schitterende graf- en offerplaatsen. In de dorpjes in deze regio staan per clan (familie) een huisje (vrouw) en een totempaal met een rieten dak (man). Het maken van deze gebouwen, net als een huis of trouwen, is op zich niet duur. Echter traditie geeft aan hoeveel dieren er geofferd dienen te worden en dit maakt het bouwen ervan vaak een zeer dure aangelegenheid. De andere dag een kleine vulkaan beklommen met twee oranje meertjes in de krater. De vulkaan Wawo Mudo is gevormd na een uitbarstinging van 2001, rond de meertjes staan nog de verbrande dennenbomen.
Wawamudo
Na Bajawa door naar Ende, niet echt een sensationele plaats, maar de plek om uit te vinden voor boten of vluchten naar Sumba. Helaas info blijft tegenstrijdig. Als ik zaterdagochtend de 14de nog een keer navraag gaat de boot om tien uur die ochtend, dus toch weer plannen veranderen en achterop de brommer naar de haven en met de boot, die pas om 13.00 uur vertrekt, naar Waingepu in Sumba. Gelukkig heb ik een stel Nederlanders ontmoet, dus hoef ik niet alleen te lijden. Helaas op deze veerboot verkoopt men niet veel, maar ik heb gelukkig nog voldoende koekjes. We zitten 'eerste klas', wat inhoud: nog minder mensen, leren zachte stoelen en, jawel, live tv. Helaas duurt de overtocht lang en komen we pas om twee uur 's nachts aan in Waingepu. Daar met een bemo naar een hotel waar we uiteindelijk pas om half vier zijn. Echter deze is dicht, dus lopen naar een ander, die is vol, pas om 4 uur hebben we een te dure kamer. Volgende dag verkas ik naar een goedkoop hok, maar voldoende comfort voor mij. Die dag doe ik het rustig aan, loop wat rond, bezoek een dorpje en de haven, waar ik met een paar feestvierende jongeren moet meedoen. Sumba weer anders qua natuur, meer heuvelachtig met graslanden en de mensen zijn overwegend protestant/animist. De 16de juni huur ik een brommer en ga samen met Otto en Joyce op pad om in het zuidoosten van Sumba om wat dorpjes te bekijken. In de dorpjes merk je dat er weinig toeristen komen, men heeft een gastenboek en de laatste is soms dagen ervoor geweest en dan meestal nog maar een of twee personen. Het landschap is hier heel anders dan op Flores of Lombok. Het heeft veel weg van savannes, eindeloze heuvelachtige graslanden, een geweldig gezicht. De dorpjes die we bezoeken zijn de moeite waard. In de eerste staan gigantische graftombes tussen de rijen traditionele huizen met rieten puntdaken. Magnifiek. De gastheer biedt ons beetlenut aan, die Otto neemt (zie ...Beetlenut), waarna hij schitterende rode tanden en lippen heeft. In het dorpje staat ook een heel ander soort gebouw, dit was vroeger het logeeradres van de nederlandse officieren. Het tweede dorpje is wat kleiner, maar met schitterende graftombes, vol met beeldhouwwerk. Hier worden we overvallen door alle jongens en meisjes die ons maar al te graag wat Ikat (geweven doeken) willen verkopen. Gelukkig is men overwegend aardig en vindt men het leuk om op de foto te gaan. Dit laatste is een algemeen verschijnsel op Sumba. De dag erna ga ik door naar Waikebubak in West Sumba. Is gelukkig niet zo ver en 's middags heb ik dan ook de tijd om een aantal kampongs in de stad te bezoeken. Deze zijn exceptioneel mooi, ook hier weer veel blije gezichten en veel foto's van kinderen en volwassenen. 's Avonds kom ik Otto en Joyce weer tegen en horen we van een belangrijke begrafenis vlak bij Waikebubak. Dus de volgende ochtend weer op de brommer op pad. Eerst wat dorpjes en een markt dan 's middags de begravenis. Na een optocht van de families en vrienden (gebracht in open vrachtwagens) en het geven van de dieren is er een openlucht kerkdienst. We zitten met andere gasten aan het begin van de kampong op een stoeltje. Oh, als ontvangst kregen we verse beetlenut en koffie (zeker in plaats van onze koffie en cake). We verwachten dat het na de kerkdienst is afgelopen en gaan in een Warung wat eten. Als we terug komen moeten we verder lopen en mogen het ceremonieel slachten van een vijftal waterbuffels aanschouwen. Veel gejoel, geweld en bloed. Een onwerkelijke belevenis. De volgende dag huur ik weer een brommer en ga nu alleen wat toeren in het zuiden. Wederom een schitterend landschap en een fantastisch kleine Kampung waar de mensen interessanter zijn dan de tombe waar ik voor kwam. De 20ste ga ik naar Waitabula, een plaatsje richting de haven. Hier bezoek ik 's middags de plaatselijke markt en maakt mijn camera overuren. Iedereen wil op de foto. De volgende dag vertrek ik om half negen naar Waikelo voor de lange tocht terug naar Bali. Volgens info gaat de ferry van Waikelo naar Sape om Sumbawa om 10 of om 12 uur. Ik hoop 10 en ga dus op tijd. Helaas, bij aankomst blijkt het 10 uur veranderd te zijn in 16 uur. Balen en dus wachten in een klein tentje waar ik in de schaduw kan zitten. De boot ligt er al en wordt momenteel met de hand gelost. Echter om 11 uur steekt de wind op en al snel stopt het laden en lossen. Twee andere boten verlaten de pier om wat verder op zee te gaan liggen uit veiligheid. Alles bij elkaar duurt het tot 17 uur voor de zee weer rustig genoeg is. Als we aan boord gaan schommelt de boot nog aardig en het verbaast me dat ze de wagens erop krijgen. Gelukkig gaat het nu snel en al om 18.10 varen we. Het zijn harde stoeltjes en een schommelende zee, net als ieder ander ga ik op de grond liggen en proberen te slapen. Pas om over drieën komen we aan in Sape op Sumbawa. Dan uiteraard de verkeerde bus kiezen en pas om 6 uur 's ochtends ben ik in Bima. Hier kan ik een kamer naast het busstation krijgen voor de dag en probeer wat te slapen. De stad is nog steeds weinig interessant, veel doe ik dus niet. 's Avonds om 7.30 pm neem ik de nachtbus naar Denpasar, uiteraard de verkeerde. Om die tijd vertrekken er totaal17 luxe touringcars via Lombok en Bali naar Surabaya en Jakarta. Mijn bus rijdt hard en is redelijk luxe. AC, veel beenruimte en bijna ligstoelen. Om 1 am stoppen we voor eten, gratis jawel. Dan weer door. Slaap zowaar een aantal uur. Om 6 am staan we in de haven aan de andere kant van het eiland, ik geloof dat we de eerste zijn, maar we hebben wel pech (vandaar verkeerde bus), iets met de V-snaar. We moeten de eerste boot laten gaan en hebben de volgende van 7.30 am. De overtocht naar Lombok gaat snel en de rit erna naar Mataram redelijk. Hier zijn we echter pas om 11 uur. We krijgen weer lunch, maar dan moeten de V-snaren (het waren er meer) weer aangepast en vervangen worden. Dus pas om 1 pm weer op pad naar Lembar. Daar missen we net weer de boot naar Bali en hebben hem nu pas van 3 pm. De overtocht gaat wat sneller dan een maand terug, in vier uur, dus om 7 pm op Bali. Dan een trage rit door het superdrukke verkeer naar Denpasar, hier om 9 pm. Dan nog even achterop een brommer naar Kuta en op zoek naar een kamer. Pas om 9.45 pm heb ik een te dure kamer, hèhè. De drie reisdagen zitten erop. De dag erna ga ik naar mijn 'oude' hotel Berlian Inn en laat de was doen. Verder heb ik nog maar één hele broek en ga op zoek naar een paar shorts. Ja, Kuta biedt op dat gebied van alles en zo aan het einde van deze enerverende en vermoeiende maand, is het even lekker om uit te rusten. Ga dan ook heel fout even naar de Mac, maar dat is mijn enige zonde. De 24ste huur ik een brommer om nog wat van het eiland te zien, maar het is ruim een uur tuiffen om uit het verkeer van het zuiden te komen. Ga nog even naar Ubud, maar ook hier alleen maar winkels. Nee, voor mij is Bali Bali niet meer. De laatste donderdag koop ik nog wat souvenirs, pak een doos vol met spullen, oa de laatste films, en stuur deze op naar Nederland met de zeepost. Ben benieuwd wie eerder in Bodegraven is, het pakket of ik. Vrijdag de 27ste vlieg ik met Air Asia naar Kota Kinabalu op Sabah, om vandaar door te vliegen naar Clark in de Filipijnen. Helaas hebben ze de vertrektijd gewijzigd en mag ik me vier uur vervelen op de luchthaven.
Dus, hoe was mijn weerzien met Indonesië na 17 jaar. Bali in één woord, verziekt door het megatourisme. Maar gelukkig is Indonesian meer dan alleen Bali en Kuta. Ga een paar uur verder naar Lombok en je ziet al hoe mooi het land kan zijn. Ga nog verder naar de kleine eilandjes en je ziet geweldige natuur, weinig touristen en lieve en aardige mensen. Het eten is fantastisch en in de kleine warungs krijg je vaak het beste eten voor minder dan een Euro. Indonesië is zeker de moeite waard.
What about...
...Funerals?
Now this is going to be a bloody story, so if you can't stand blood, please go to the next story.
One of the most impressive and important happenings on Sumba are weddings, harvesting, Pasola and Funeral. When I was in Waikabubak in West Sumba we got information of an important funeral in a small place called Pasunga. I traveled with another Dutch couple, so we rented a few motorbikes and headed for the place. The happening started in the afternoon and we were allowed to sit and watch the ceremony. This started with the arrival of family and friends of related villages. Now the funeral was for a chief of the village and an important man in the government. So there arrived a lot of trucks with the families and the presents. Now the people on Sumba are for 90 % Protestant, but also Animists, which means the believe in spirits and offering of animals. The presents for the family were buffalo's of pigs. The more money the family the bigger the pig or buffalo. If the guests are related with the wife they bring a pig, if related with the man they give a buffalo. The friends/family walk as a group to the family with the animal up front, behind the animal the women, behind the man, in semi traditional cloth. While walking they make music on gongs, unless the animal is female then there is no music (normally a group with little money). After all the guests have arrived the Protestant part begin, being a church ceremony (outside in the village) with a reverend, a preach, praying and songs. As we didn't understand this, we became somewhat bored as this took almost 1,5 hour. After the service and putting the coffin in a huge tomb the guests are provided with food. Now we thought this was the end so to not impose ourselves we ate somewhere else. When we got back to pick up our bikes we were called over to the end of the village. And there stood a few hundred man, shouting and cheering. When we got a closer look we saw the traditional sacrifice of the buffalo's and pigs. The 'sport is to get the animal in the middle of the circle and cut with one streak its neck arteries. This means that the buffalo has a huge open cut neck, with blood streaming out. When he finally falls down of bloodloss, the next one is hurled in. I can tell you we watched this in amazement. When five pigs and five buffalo's were killed they started skinning them, Luckily they didn't start doing that when they were still alive. The pigs were first covered in straw and set to fire to get the hair of. Seeing this spectacle can be somewhat horrible, but is one of the oldest traditions alive in Sumba. Being part of it is a unique experience and became a highlight of my stay in Indonesia.
Onwerkelijk, maar waar. Traditie.
...Language?
After travelling for about a year and travelling through so many countries, learning a new language is a hard thing and time is almost always too short to learn more then the basic. Thank you and good morning/afternoon are the easiest words to pick up and most of the time I keep saying it for a while in the next country. I still tend to say thank you in Indian. Anyway, as I said it is hard and so I take to little effort in learning. But now I am in Indonesia and picking up the lingo here is not hard. Not because I have been here before, but it is easy. When I was in a hotel I tried to get a towel. The young boy on Flores smiled, said yes and said they were broke?? The next day I saw towels passing so I asked again, he still looked at me amazed, so I thought if I don't speak Bahasa Indonesian, maybe he speaks Dutch. So I asked for a handdoek, he smiled and brought me one. So after a while I learned a lot of Indonesian words. Here the most difficult one I learned, behind a translation; belasting (taxe), asbak( ashtray), korting (discount), rommel (rubbish), bankroet (bankrupt), stopcontact (electricityplug), spoelbak (washbasin), jarig (birthday), knalpot (exhaustpipe). So you see, it can be a very difficult language indeed. Oh, and they can speak Dutch as well. In restaurants you can get Nasi goreng, pisang goreng, Babi pangang and Sate. And you find Toko's everywhere.
...Transport?
Yes, here it is again. They transportation modes in Indonesian. Well there are a lot of similar things as I have written before. Though the local busses look like rockets of boats, whatever you see in it. But like everywhere else with small seats and over crowded. In the cities they also use the ojeck, which is a motorbiketaxi (they always have two helmets with them) or the Bemo (goes also outside the cities). The Bemo is a small minibus and with small I mean really small (though bigger then 20 years ago). On the sides small benches to sit on, in the middle and on top a huge amount of cargo. Some have more cargo on top than the size of the car. And of course a lot of people will sit on the roof. I think about 25 persons fit in a Bemo. Sitting inside and on top, plus hanging on the side. In the rural arias, where there are no busses and Bemo's don't go there are trucks going. And with truck I mean a truck, normally used for bulk goods, like sacks of rice. They have benches in the and speakers in the front. As most Asians they like music, so it will be loud (some Bemo's have more expensive speakers than the value of the car). Now the trucks will be used for cargo and people, so again they sit on everything or hang outside. Thing is, when you take one is where to sit. In the front is more comfortable, but you'll get deaf of the music. In the back it is more quiet, but you will be jumping up and down on the bad roads. Last are all the ferries. As Indonesia is a land of islands, there are loads of ferries. Unfortunately they sometimes go only once a week, and sometimes less. More frequent between some islands. Like Sumbawa to Flores once a day. From Lombok to Sumbawa several times a day, but from Sumba to Flores or Sumbawa once a week. From Sumba to Bali once every two weeks, or less. Now the boats are not as the ferries in Europe. Quality is less and when we had a look at the lifeboats, we prepared ourselves for swimming in the chance of sinking. Most ships have some facilities, or classes. On the boat to Flores (5 hours) there was a kiosk with food and a kids playground on the upperdeck. On the boat from Flores to Sumba, we sat first class (leather seats, even less people so we could sleep lying down, for 13 hours) but there was no food for sale. From Lombok to Sumbawa vendors walked around selling food. So you never no what to expect, except for hoping it won't sink.
...Beetlenut?
Following the smoking Bit, the woman have an alternative in the beetlenut. This product you see not only in Indonesia but also in northern Thailand, Laos and Myanmar (Birma). In Indonesia I saw it mainly being used in the small villages and used by older people, being men or women. In Indonesia it is used as follows. The beetlenut is the fruit of the Areca-palm. In the fruit sits a soft pit which they use fresh or cut and dried. With the nut they bite a pieces of pinang and chalk. The last one they keep putting in their mouth. Now you're not supposed to swallow but spit it out. The beetlenut turns red, so it looks like spitting blood. Walking on the streets you see red spots everywhere. Because it is quiet hard stuff it turns the teeth and mouth bright red. Now someone in Myanmar ones told me that people Asia don't kiss, and seeing a girl like that I can imagine why. Ok, that's the way in Indonesia. In the other countries I saw little shops on the streets selling the beetlenut. Here they put a bit of the dried nut with some chalkpaste in a leaf which you put in your mouth in whole so you can chew it for a long time. Last thing of the people in Indonesia. In the small villages you still see older men and women who have dyed there teeth black as they did long ago. That with the beetlenut you can imagine how there mouths look like.
Lekkert beetlenut eten.
...Back in time?
Ok, this sounds a bit harsh, but in away it is true. When I arrived on Bali I saw a big change. Where there were wooden shops in 1989, now it are stone houses lined up, full of designer cloth, watches, dvd's and surfgear. You also see mobilephones all over the place of the latest designed and with modern features. But you could still rent a Suzuki jeep, exactly the same a in 1989. But overall you have the idea then they are moving along. Until you want to use internet. Where they've fast internet in India and even Laos and Nepal, this is not so in Indonesia. On the smaller islands a lot of places have no internet or, with luck, maybe one. They then advertise with 'broadband', but is no more then a 28 kb dialup connection. Meaning slow, very slow, extremely slow internet. Sometimes so slow, that after 20 minutes you still waited for the first, or with luck, the second page. One computer was so slow, I had to wait a minute to see what I typed. It made it hard to reply at all. Let alone update my website. Now luckily in Kuta, Bali (the worst tourist place you can imagine) there are more options. Unfortunately not all that fast. I even found one who offered Skype. For people who don't know Skype, it is a FREE download program with which members can call to homephones and mobiles all over the world. The member has an account with a deposit, so it doesn't cost the internet shop anything. I express that 'cause where internet costs 200 Roepia per minute, they asked 2000 Roepia per minute for using Skype extra. In that cheating way, they are still way and way behind.
|
What about...
...Mosques?
Now me myself am not a great believer, but I do respect people who do and am jalous about the way many people practice their faith. Travelling through so many countries gives you a little insight in all the different religions. Even the differences within a religion can be fascinating. Take the differences in the Christian Church, between the Catholic Church, the Russian Orthodox Church and the Armenian Church. Based on the same principal, both so different in their buildings and preaching. The same counts for the Islam. Based on the same principal, they also have a great diversity in the way they believe. Central in the Islam is the mosque. Build over the world in quit different styles. So far I spend time in several Moslem countries, most outstanding being Iran. Here you see many mosques, used mainly for praying. In Indonesia I spend two weeks on amazing Lombok. Now Lombok is for 90 % Moslem, but not as strict as in Iran. Meaning that women not always where headscarf's, can sit next to a man, give massages (to man). Men is allowed to drink alcohol and do just about anything. So how about those mosques? Well, they are the only noticeable Islamic thing in Lombok. They just love them and driving around the island you see one almost every two kilometer (no, I'm not kidding). So far no problem there, but.. Other then in Iran, they do use the mosque to call on praying. And here comes the real issue. Instead of just a short, say five minutes, of announcing, they tend to go on for a long time. When I spend the night in Sapit, a beautiful town on the east side of the island and over looking Sumbawa, there were four mosques in the small surrounding. Not a problems there, but when they started their service, they did this at the same time. But all loud and totally different. One was chanting this, the other that, the next one had singing. The closest one went on for almost an hour, followed by the next one and the next one. This happened not only in the evening, but several times during the day, even at five in the morning. Now what I just didn't understand was how men could understand what the imam was saying, being it all loud and different I didn't get the soul purpose of the idea, other than it being a shock to my nerve system.
...Conversation?
Being a tourist in Asia, or South America or even Africa, you stand out of the crowd, that is if you are white and kind off big. This means that you tend to get a lot of attention. When in the touristy places this normally means they want something from you. Being it selling you something or taking you somewhere, but normally you can have some form of conversation. When you get to the rural areas this will get harder. More people want your attention, calling (or more like shouting) when you already past them. Kids waving and saying "hello, mister". Like I said in another piece, nice in the beginning but irritating after a while. You just have to remember that they mean to be friendly. But some boys and girls know a few more words in English. So when they get your attention they will start the 'conversation'. "Where you going?" "where you from?" "What your name?" Now the thing is that you can answer the question anyway you want simply because they don't understand the answer. One guy thought I came from Holland in Belanda, so I was Australian??? 90 % of conversation go that far. When the talk gets longer the following questions might be asked: "How old?" "You one?" "Have girlfriend, children?" This last part will give them a strange answer, as I am not married nor have any kids. So have must explain why and even when I plan to get married. So if I don't want the discussion which for them is hard to understand I just tell them I'm divorced, broken up, girlfriend back home etc. Easier for them to understand, easier for me to keep the twentieth conversation that day short. Luckily there are young students who are learning English and part of their program is to interview a tourist. The first one I met was in a restaurant in Senaru on Lombok. Her father had written down some basic questions for her which she had to ask me while taping it on a walkman. She asked me the questions her father on the background told her. I answered the best I could, but felled she had absolutely no idea what I was talking about. The next one came to me on the street in Bima on Sumbawa. Her talking English contained about four words. "Hello mister, help please". Than she handed me a note with some questions which I had to fill in, I could answer them orally, but again she would have no idea what I was talking about. So what about conversations? Well you can have them, very basically, in English or you should learn Bahasa Indonesian as waiting for this nation to learn English will take another 100 years.
|
