1travel.nl

1TRAVEL.NL

Home »

What about...

...Indian weddings?

When you go to India in November or December you´ll be there during the wedding season. Wedding is an important event, so it is celebrated big. Against my believe most marriages are arranged. Bride and groom see eachother officially twice before the event. First time with both parents to meet eachother, second time is there engagement. The night before the wedding the groom is put on a horse and goes through the town on the back of a horse, normally accompanied with the youngest nephew. In front of him people are dancing and man are holding big lights next to them. Behind the groom is a huge music installation making as loud a music as possible. The next day is the wedding also known as the ring ceremony. I didn't see that so I cannot tell you how that goes. At night there is a big party. When I was in Jaipur my brother in-law and I were invited to one. Well invited is a big word, as our driver just took us there. The party is on a big field with a tent where there are a lot of seats and special seats for the happy couple. When they arrive, normally around eight o'clock at night, they shoot a lot of fireworks. Then the couple takes a seat and get there picture taken with all the guests. Normally there will be around 500 guest attending, so they stand there all night, while the party goes on. There will be a disco with loud music and a lot of food. Now luckily for the couple it only lasts till about 10pm. I enjoyed the food, the people and the music on this wedding was ok, but in our eyes it looked more of a reception, without presents. We feld sorry for the couple who just stood there, trying to smile and missing the party.

The happy couple.

...Closing the border?
Now I've crossed a lot of borders during all my travels, some by plane, others by train, car, bus or walking. Now outside Europe borders are open only between certain hours, now this is not handy when there is a big time difference, which can leave the border open only a few hours per day. In between the borders are closed. And this brings up a question, who closes the border? One of my highlights in India was the closing of the border ceremony between India and Pakistan. Every night before sunset this takes place with a lot of chauvinism, pride, macho behavior and shouting. Every night thousands of Indian and Pakistani come to see this, on either side of the gates are grandstands. It all starts at four o'clock in winter. While the crowds gather there is loud music and a man shouts up the people to cheer for India or Pakistan. On the Indian side people are dancing and singing. On the Pakistan side I saw and heard the cheering, on the road men waving big Pakistan flags. While in India man and women are mixed, they are sitting apart on the other side. This does not, however make them less enthusiastic. The ceremony itself is also fun to see. The soldiers walk with speeding pace and a lot of macho behavior, when the gates are open two officers come to the middle, shake hands quickly and rush back to their own side and the gates close again. When the flags are lowered soldiers of both sides stand opposite eachother with clenched fist, pumped-up chest and looking angry. This all happens simultaneously on either side, so I wonder where they practice. When the flags are down and folded the gates close a last time. All the time people on either side cheer for their country and wave flags. For me, the ceremony was an unbelievable act of 'haantjes gedrag' or peacock behavior, more even 'cause the soldiers wear a head with what looks like the head of a rooster, plus it showed the dislike between the Indian and Pakistani at its fullest.

...Public transport?

One of the interesting things about traveling is all the kinds of transport you use. Now I've written allready about different forms in other countries, but you might suspect that a country like India has his own forms. So I will tell you something of each form:

Trains:

India is a land of trains, meaning that you can get almost anywhere with it. Specially for the longer distances, nighttrains can be comfortable. To get on a train you have to buy a ticket first, for this there are special train reservation offices. To buy a ticket you have to fill in a reservationform. To do that you need to know which train you need. Luckily you can find that now easy on the internet. Than you go to a window, with a bit of luck there is a special window for old or disabled people, women, foreigners and freedomfighters (no, you won't see man holding big machineguns in the line). With a bit of luck you get you're ticket, otherwise you get on a waitinglist. You can check if you get a seat the day before. You also fill in the class. Second class is unreserved with wooden benches and no reserved seats. They're normally very crowded and you might end up standing all the way. One trip I stood over an hour with my backpack in the doorway, hoping not to fall of. Getting in or out of the carriage is a fight and you need you're elbows to get through. Than you get the Sleeper. This is a wagon witch reserved seats and bunkbeds. During the day you sit, at night there are eight beds in an open compartment. They're reasonable comfortable. Go a class higher to 3AC and you get the same carriage but now with aircon, darkwindows and you get sheets and a pillow. Last is 2AC or first class. Closed cabins and food. Though I haven't travelled this way. Trains go pretty much in time, though a delay of several hours is not uncommon. At the trainstation vendors will sell food in the train or on the platform.

Busses

If you can't get a train, 'cause no ticket, no station or just a short distance, you can take the bus. They are easy to get on, even when full and way more frequent then trains. To take a bus there are two possibilities. First is just going to the local busstand and find the local bus. To places close by they normally go several times a day.

Busstation Hospet

To places beyond that the're might only be one or two. You can also take longdistance busses, sitting cramped on hard seats for six to eight hours. Sounds hard, but during the day it can be a lot of fun. You can also take a semi deluxebus, which is slightly more comfortable, but better then a local bus when you take a nightbus. Then you can go to a private buscompany. More expensive, but with better busses,, most are night busses which saves you a night hotel. In the private range you can choose between airco or non airco or even sleeperbusses. In sleeperbusses you get a bunkbed so you can lay down. In the other busses the chairs are more comfortable and the back reclines almost all the way down. So you can sleep even better than in a plane. Only bad thing about nightbusses is the traffic. Never try to look out of the front window, 'cause they drive really scary. Another thing in the private busses is television. At night they tend to show three to four hour bollywood movies with the sound nice and loud. So listening to your own MP4 player is impossible. Now I have taken a lot of busses, short and long distance, but they are a lot of fun and only sometimes not reallly comfortable. And on some trajects quicker then the train.

Local transport

Getting out of a bus or trainstation you have to get to your hotel or the temple or museum you are heading. To get ther ehave several options. Take a citybus, hard 'cause you can't read the signs plus no idea which bus to take or where to get off. Easier is it to take an autorickshaw or cycle-rickshaw. The autorickshaw is a threewheelmotor with a small bench at the back.

It has a roof so you sit out of the sun or the rain. The motor works on diesel, petrol or liquid gas. Most are twotstoke engines, making a lot of noise and smoke. Drivers are irritant, and like to take you to govermentshops to get commission. Goverment shops are big shops with expencive souvenirs where you don't want to go.

Tempo

But then, sometimes you get a really good price if you agree on forhand to go to a few. The autorickshaw is quick and goes through every bit of space on the road. Inside you can put two tourist with lugage or three without. Or you can put eight Indians in there. Then there is the cyclerickshaw, is a lot slower but environmental friendly and cheaper. It is a threewheel bicycle, one wheel in front with the driver, two wheel at the back with a bench and a cover. As with the autorickshaw there go more Indians in or on it then foreigners. In some places there is a fourth option which is a Tempo. This is a even more environmental unfriendly machine, but works as a minibus. All these transportvehicles are also used to transport goods. One time I saw the frontbody of a truck on a cyclerickshaw.

India

20-10-2007 t/m 07-12-2007

Na een paar luxe dagen in Dubai, is het tijd om verder naar het oosten te gaan. Ik heb de nachtvlucht van Air Arabia die oorspronkelijk om 23.00 uur zal vertrekken en dan om 04.00 uur in Chennai, India, aankomt. Maar helaas, ook deze vlucht van AirArabia heeft vertraging en uiteindelijk vliegen we pas om 1 uur. Dit heeft dan wel weer als voordeel dat we op een christelijkere tijd in Chennai landen. Na de douane is het even omschakelen. Na het overwegend droge Iran en zeer droge Dubai, sta ik in een warm, klam en zeer groen India. Alles is gelijk anders en dat betekent even schakelen en aanpassen. Gelukkig is India mij niet onbekend en zit ik al snel in het ritme. Op het vliegveld een ATM opzoeken en Rupees pinnen, 55 tegen een Euro. Dan met een veel te dure taxi richting stad en ook hier een wat luxer hotel. Chennai is een van de grotere steden van India met een miljoenen bevolking en hoofdstad van de provincie Tamil Nadu. Het centrum is een grote variatie van geluiden en geuren. Sommige goed, sommige slecht. De eerste dag gebruik ik om wat te acclimatiseren en bezoek luxe een shoppingmall. Ja, ook die zijn er in India, zij het niet zo luxe als in Dubai. Toch is er een grote boekenzaak, helaas zonder de nieuwe Lonely Planet van India. Die wil ik even inzien om te kijken of er veel veranderd is met mijn wat oudere versie. Die heb ik de maand voor de nieuwe uitgave aangeschaft in Tiblisi, Georgië. In een klein boekenzaakje hebben ze hem wel. Ze zijn de boel aan het opruimen in die winkel en de zaak staat zo vol met stapels boeken dat ik buiten op een krukje lees. Het verschil is echter klein met mijn oude en een nieuwe kopen is dus zonde van het geld. De dag erna neem ik een toeristen rickshaw. Bezoek eerst het oude engelse fort in Georgetown met de mooie St. Mary's kerk, dan langs het strand waar overal gecricket wordt, naar de Saint Thome Cathedral waar de discipel Thomas is begraven. Een van de drie heilige plekken van de katholieke kerk. We stoppen nog bij een Hindu tempel maar die is dicht. En dan mag ik 6 prachtige commerciële winkels bezoeken, dit om de rickshawdriver benzine coupons te laten verdienen. Ik een lage prijs en hij toch wat extra. Niet dat dit leuk is, want de bedoeling is dat je minimaal een 15 minuten binnen bent en dan geïnteresseerd moet lijken, wat na vijf shops lastig is. Tot slot droppen ze me bij het Governements museum. Een groot engels complex wat nu een museum is, met van alles en nog wat. Ruimtes vol met eeuwen oude beelden van Buddha en Vishnu in steen, maar ook in zilver. Zalen vol met opgezette dieren, postzegels e.d. Sommige ruimtes zijn interessant, maar over het algemeen valt het wat tegen. Na het museum wandel ik terug naar het hotel. Veel hotels in India hebben 24 uur check-out wat inhoud dat je op dezelfde tijd moet uitchecken als je hebt ingecheckt. Voor mij dus al om 8 uur 's ochtends. Ik neem van Chennai de bus naar Mamalapurram, een klein kustplaatsje onder Chennai. Het is een toeristisch dorpje vol met restaurantjes, hotels en winkeltjes. Al hoewel aan het strand, is het te gevaarlijk om te zwemmen. Echter de plaats bevalt me, het is er lekker relaxed, heeft een paar aardige tempels en grotten en aardige, niet te opdringerige bewoners. Ik heb even rust nodig en blijf er een kleine week hangen. Vermaak me met lezen, ontbijten aan het strand, internetten en gewoon niets doen. Het lukt me hier ook om de lastigste weddenschap te volbrengen.

Strand Mamalapurram

Zaterdag de 27ste neem ik 's middags de bus terug naar Chennai en dan 's avonds met de sleeper trein naar Mysore, dit ligt voorbij Bangalore. In Mysore, weer een grote stad, bezoek ik het paleis van de Maharadja. Entrée op zijn Indisch. Voor Indiërs 10 Rupee, voor foreigners 250 Rupees. Camera moet je inleveren voor je het paleis ingaat, net als je schoenen. Ik neem stiekem wat foto's met mijn mobiel, maar stop als ik iemand in een verhitte discussie zie met een bewaker. Het paleis wordt sowieso zwaar bewaakt. Ondanks de grootte is het paleis van binnen niet echt de moeite waard, dat maakt de buitenkant echter weer goed. Als je door het paleis bent gegaan, vastgestelde route, mag je je foto toestel weer ophalen en van buiten foto's maken. 's Avonds is het paleis sprookjesachtig verlicht. Duizenden lampen verlichten de poorten, tempels en het paleis, entrée is dan wel gratis. De 29ste neem ik de bus naar Chamundi Hill, hier is een mooie tempel en een interessant Godly museum. Deze moet het goed van het geloof verspreiden, maar staat vol met diarama's van de duivel en allerlei slechte dingen. Beetje creepy. Terug wandel ik de ruim 1000 treden naar beneden. De dag erna neem ik de bus naar Srirangapatnam om het Tipu's Daria Daulat Dagh (paleis van Tipu) te bezoeken, duur voor het toch wel kleine paleis, wel met mooie fresco's. Dan met een autorickshaw door naar zijn mausoleum, gratis en erg mooi. Terug in Srirangapatnum bezoek ik nog een gevangenis waar Engelsen jaren vast hebben gezeten. Het fort, de wasplaats in de rivieren en een moskee. 's Woensdags neem ik de bus naar Bannur en dan door naar Somnathpur om de schitterende Keshava Temple te bekijken. Is met lokale bussen erheen en terug, leuk maar niet erg comfortabel. De tempel is vol met beelden en scènes uit de Ramayana, Mahabharata en 'daily life', erg mooi, toppertje. 's Avonds ga ik met een lokale Semi Deluxe bus naar Hospet. Dit is 10 uur in een bus die meer semi is dan deluxe en in de nacht, niet echt een pretje, over een slechte weg en uiteraard met een lekke band. Om half zeven ben ik in Hospet en neem gelijk de bus door naar Hampi. Hampi is een van de must see plaatsen in India. Zowel in de stad als in de omgeving staan tientallen ruïnes van tempels en paleizen. Drie dagen wandel en fiets ik er rond. Machtig, heeft veel weg van Bagan in Myanmar.

Hampi tempels

De laatste dag dat ik er ben, is de eerste dag van een groot muziekfestival, bij de grotere tempels zijn podia gebouwd en de stad is gevuld met duizenden politiemensen. 's Avonds lopen er tienduizenden mensen door de straten en bij de tempels. Ik probeer wat te internetten, maar in deze Unesco plaats is nog niets eens een werkende ATM (gebouw en machine nieuw en staan er, maar werken doet het voorlopig nog niet). 's Zondags neem ik de lokale bus (krap, harde stoelen, vol, erg vol en je rugzak in het bagagerek proppen) van Hospet naar Badami. Ik vertrek vroeg, maar ben pas om 17.30 uur in Badami. Badami is een lekker klein plaatsje met de nodige stroomuitvallen. Ik bezoek de grottempels en het fort boven de stad. Het gesteente van de bergen lijkt enrom veel op de natuur bij Kalbarri in Australië, ook hier weer prachtige uitzichten. Wat dat betreft is India aan de ene kant een land vol met bergen en heuvels, aan de andere kant vlak, dit biedt geen trage bergroutes maar wel machtige vergezichten als je op een berg of heuvel staat. Dag erna huur ik voor een dag een autorickshaw, kadootje van de zussen, naar Pattadakal en Aihole. Hier weer schitterende Hindu tempels, allemaal weer op de Unesco lijst. Chauffeur laat me ook nog een kleine tempel zien in de Eucalyptus bossen, vol met groene parkieten. 7 november ga ik vroeg weg, wil naar Hyderabad. Hier gaan geen rechtstreekse treinen heen, maar ik heb de nodige bussen door gekregen, dus dat moet makkelijk gaan. Niet dus. De bus naar Raichur is 15 minuten eerder vertrokken dan mij verteld is, dus dan met de bus naar Bagalkot. Hier schijnt een rechtstreekse bus vandaan te gaan om 10 uur. Na een uur in de lokale streekbus naar Bagalkot blijkt de bus pas om 18 uur te vertrekken, wel gaat er om 9.10 uur een bus naar Raichur. Wederom een harde lokale bus, die bijna terug rijdt naar Hospet voor hij weer omhoog naar Raichur gaat. Hier ben ik pas om 15.15 uur. Om 15.45 uur gaat, weer een lokale, bus naar Hyderabad. Gaat niet echt snel en ben uiteindelijk pas om 21.45 in de stad, wat een dag. Dag erna doe ik het rustig aan en bezoek een paar boekenzaken voor de LP van Nepal, ga naar Pizzahut, en loop door de stad. Die dag begint ook Diwali, een driedaags feest wat in heel India gevierd wordt. 's Avonds wordt het echt feest met veel vuurwerk, en dan niet van die zachte rotjes zoals in Nederland, maar knallers met het geluid van een bom. Ongelooflijk hard en dat avond na avond. 1000 klappers zijn zeker tien keer zo hard als bij ons en het lijkt wel of het op de gang naast de deur gebeurd.

Vuurwerk winkel in Hyderabad

De vrijdag bezoek ik de verassend mooie Tombs of Qutb, een park vol met enorme grote en kleine graftombes, waarvan sommige qua vorm op de Taj Mahal lijken. Vandaar loop ik naar Golconda Fort. Niet zo magnifiek en groots als in Rajastan, maar heeft toch een uitstraling waar de Nederlandse kasteeltjes speelgoed bij zijn. Terug in de stad vind ik een zaak die zeer goede koffie heeft, was ik hard aan toe. De dag erna wandel ik naar Mecca Masjid, een grote moskee, maar die valt erg tegen. Gelukkig heb ik 24 uur check-out wat goed uitkomt, want 's avonds om 20.00 uur heb ik de nachtbus naar Pune. Dit keer een redelijke bus, heeft reclining seats, kan er bijna in liggen en slaap nog redelijk. Pune valt wat tegen, blijf er één nacht en hoogtepunt hier is een bezoek aan het paleis waar Mahadma Ghandi in 1942 is vast gehouden en waar zijn vrouw en secretaris zijn overleden. De 12de neem ik wederom een bus (waarom zijn er treinen in India?) naar Aurangabad. Hier bezoek ik weer een fort, het Daulatabad fort, is geen topper, wel weer mooi uitzicht. Dag daarna daar de schitterende Ellora caves. Hier zijn in de bergwand een 32 tempels gehakt. Eentje, de Kailasa tempel, is zo groot dat het bijna niet is voor te stellen dat het een monoliet is. Ongelooflijk. De oudste tempels dateren uit 300 BC. De tempels zijn verdeeld in 12x buddhist, 16x Hindu en 6x Jain. Ze staan vol met beelden en zuilen. De donderdag neem ik mijn rugzak mee naar de Ajanta tempelgrotten. Dit is een touristische geldzuiger. Je stapt met de bus uit op een kruispunt ernaar toe of je moet je auto hier parkeren. Dan betaal je 7 rupees aminities om verplicht tussen allerlei souvenirswinkeltjes door te lopen naar de bus. Hier kan je nog kiezen voor AC of non-AC voor 10 of 20 rupees enkele reis, naar de grotten. Dit geldt trouwens voor iedereen, dus ook de Indiërs. Bij de ingang van de grotten is een luggage room waar ik mijn rugzak kan achterlaten. De grotten hier zijn werkelijk nog beter dan in Ellora. Allemaal Budha grotten, wederom weer vol met beeldhouwwerk en uniek ook vol met machtige schilderingen. Ook deze grotten dateren vanaf een paar eeuwen BC en zijn pas eind 19de eeuw door een Engelsman ontdekt. Ze liggen in een soort horseshoe halverwege de bergwand. Na een paar uur genieten, terug naar de kruizing en dan door naar Jalgaon, hier een goedkope maar wel de schoonste en netste kamer van India. De eigenaar helpt me met het krijgen van een treinkaartje. Hier ontmoet ik ook Garth, een Canadees die dezelfde trein als ik naar Bhopal neemt en waar ik een aantal dagen mee optrek. De 16de dus vroeg op en met de trein naar Bhopal en vandaar door met de bus naar Sanchi. Hier de goedkoopste kamer die ik ooit heb gehad, 150 rupees en dan delen, dus 75 rupees (€ 1,30). Sanchi is miniscuul, maar 2 straten en een kleine markt. Weinig getuter, geen lastige salesmen en opdringerige kinderen, verder is het er 's avonds lekker koel. In Sanchi bezoeken we op ons gemak de unieke stupa's met veel beeldhouwwerk in een soort hekken. De 18de weer een lang en ingewikkelde reisdag. Om 7.00 uur met een shared jeep naar Vidisha, vandaar met de trein naar Janchi. Dit echter in Second class, die staat echt vol en ik sta in de deuropening met mijn rugzak om te hopen dat men mij er niet uit duwt. Na een goed uur krijgen we de tip om uit te stappen in Binda en vandaar naar Saugor te gaan en dan verder met de bus. Dus na een kleine twee uur de trein uit en na wat eten met wederom secondclass naar Saugor. Gelukkig kunnen we dit keer op de houten bankjes zitten en duurt de rit maar 3,5 uur. In Saugor nemen we een autorickshaw naar de andere kant van de stad voor de bus. Om 13.40 uur hebben we een voller dan volle lokale streekbus naar Chhastarpur. Een ritje van 160 kilometer en 5,5 uur over een slechte weg. In Chhastarpur gelijk overstappen in de volgende bus, luxe non AC Volvo, voor 1,5 uur naar Khajuraho, waar we het allerlaatste stukje met een fietsrickshaw naar het hotel gaan. Je moet er wat voor over hebben om in India van A naaar B te komen. Khajraho is een echte toeristenplaats, vol met souvenirswinkels en restaurantjes. Plus duur, in het eerste restaurant waar we zijn klagen we over de prijs en krijgen gelijk een andere kaart, de eerste was een groepsmenu, ja ja. Ook bier moet je afdingen in de restaurants. Khajuraho is beroemd om zijn Kamasutra tempels.

Kamasutra, hoort er wel bij.

En kamasutra zie je, sommige zijn zeer heftig, zeker als je iemand een paard ziet nemen van achteren. Sowieso is al het beeldhouwwerk enorm goed en gedetailleerd, schitterend vakwerk. Buiten het centrum staan er nog een aantal en loop je door het dorp, goed voor een paar mooie plaatjes van mensen. De volgende dag neem ik afscheid van Garth en neem de bus naar Orccha. Wederom een kleine maar unieke plaats. In Orchha staan een paar enorme paleizen, vol met trappen, gangen kamers en binnenplaatsen. Boven de gebouwen zie ik een arend en gieren vliegen, machtig gezicht. Een stukje buiten de stad staat het Lakshmi Narayan tempel, vol met de mooiste fresco's in uitstekende conditie. Verder op langs de rivier zijn een aantal imposante cenotaphs, grafmonumenten. Orchha is zeker de moeite van het bezoeken waard. Op het plein lukt het om foto's te nemen van kinderen zonder dat ze er wat voor willen hebben, uniek. Van Orchha neem ik de bus naar Gwalior. Kijk, sommige plaatsen zijn de moeite waard, andere niet. Wel, Gwalior valt in de laatste catagorie. Het is een smerige,drukke stad met een mega dikke smog hangend over de stad. Het te bezichtigen fort valt tegen, enige aparte eraan in dan rondom gele eendjes zijn aangebracht, oh en dit is origineel. Het fort staat weer boven op een berg met uitzicht over de omgeving, waar je door de smog dus niet veel van ziet. Ik ben blij als ik zaterdag met de trein door kan naar Delhi. Plaats stond in eerste instantie niet in mijn programma, maar Remmelt, zwager en vriend, heeft besloten om mij een paar dagen gezelschap te houden, hij is op de terugweg vanuit China. Met een paar uur vertraging kom ik eindelijk in Delhi aan, daar op zoek naar een wat luxer hotel dan ik gewend ben. Dit lukt, echter is wel een luxe kamer zonder waterdruk. Ikke lekker boos en men belooft het te verhelpen. Echter als ik 's avonds terug kom, is het nog niet verholpen en krijg ik een andere, kleinere kamer. Helaas belt ook Remmelt, heeft zijn vlucht gemist, problemen met het niet accepteren van een e-ticket, en komt pas morgenavond aan. Om mezelf wat te op te krikken eet ik bij de McDonalds. Grote fout, gelijk aan de Delhi belly, houdt hier een behoorlijke tijd last van. Ja en dan is het de 25ste november en ben ik jarig, lang zal ik leven, hoera hoera. Met Skype bel ik Els en 's avonds via Ineke met pa en ma. Krijg diverse mailtjes en sms-jes. De dag wandel ik rond, neem de nieuwe metro (modern, efficient en druk) race terug naar het internetcafe waar ik mijn Ipaq heb laten liggen (hoezo een kleine hart verzakking) en met mijn arme buikje doe ik het rustig aan. Om half tien 's avonds neem ik een autorickshaw naar het vliegveld en om kwart over elf stapt Remmelt door de deuren. Toch nog op tijd om mijn verjaardag te vieren, hij heeft een goede fles Balvenie bij zich en die smaakt na een lange tijd erg lekker. Pas om half drie gaan we slapen. De maandag echter wel weer vroeg op. Snel koffers ompakken en ontbijten, want om negen uur staat Bobby, onze chauffeur voor 4 dagen, klaar. Ik heb een auto met chauffeur gehuurd voor deze tijd om naar Agra en Jaipur te gaan. Eerste dag gaan we naar Agra, waar we bij binnenkomst eerst de Tombe van Akbar bezichtigen. Nou was ik al eens in Agra en Jaipur geweest, maar ik zag toch nog een aantal nieuwe plekken, zoals deze. Het is er rustig, op de binnenplaats lopen herten rond, niet een paar, maar een hele kudde. Dan op zoek naar een hotel en dan snel door naar de Taj Mahal. Het is intussen al vier uur en we zijn op tijd voor de zonsondergang bij de Taj. Lopend door de grote poort sta ik, en ook Rem, weer verbaasd van de schoonheid van dit machtige pand. Het staat op de lijst van wereldwonderen en het is het waard ook. Machtig, en zeker met een ondergaande zon is het goed foto's maken. Jammer alleen van de smog. 's Avonds eet Remmelt eindelijk echt Indisch op een dakterras vlakbij de Taj. We lopen nog wat rond en dan terug naar het hotel. Hier is vlakbij een modern winkelcentrum en dus nog even op zoek naar een goede bak koffie. Wel, ze hebben veel, merkkleding ed, maar geen koffie. Dan maar terug naar de kamer en de fles whisky verder nuttigen. De volgende dag zet Bobby ons eerst af bij Agra fort, dit is een kleinere versie van het Red Fort in Delhi. Staat aan een rivier en officieel moet je hier vandaan de Taj zien liggen, maar helaas nog steeds veel smog en dus niet te zien, jammer. Het fort is imposant met prachtige marmeren ruimtes, veel zalen en binnenplaatsen. Na het fort en de aanschaf van de nodige souvenirs door Remmelt, vertrekken we naar fatehpur Sikri. Dit is een paleis gebouwd door Akbar, een van de grootste heersers van de regio, dit is inclusief Pakistan en delen van Perzië. We bekijken eerst de moskee, groots en minder commercieel dan de vorige keer. Toen liep ik de poort door en had het idee dat ik in de bijbel was gestapt waarbij Jezus de geldwisselaars uit de tempel knikkerde. Gelukkig zitten ze nu alleen buiten. Het paleis laten we links liggen en we concentreren ons op de ruïnes die er achter liggen. Onvoorstelbaar dat je een weggetje in loopt achter het paleis en er ineens geen toeristen noch verkopers zijn. De ruïnes zijn zeker zo interessant en geven een goed beeld hoe de stad er indertijd moet hebben uitgezien. De oude caravansaraj, het badhuis, een vijver, een minorret, de oude toegangspoorten en nog veel meer is er te zien buiten het paleis. We kunnen zelfs een Indiër 50 rupees betalen en dan springt hij in een vieze vijver. Ja, dus niet, dachten we zo. Om drie uur terug bij de auto, we hebben nog een lange rit voor de boeg naar Jaipur waar we om 19 uur aankomen. En wat blijkt, we zitten naast het hotel waar ik vorige keer sliep. Ook hier zijn weer volop bruiloften, veel hotels om ons heen maakt veel feesten, gelukkig duren ze maar tot tien uur. In Jaipur brengen we een bezoek aan het machtig mooie Amber palace en Jaigargh Fort. Beidde zijn gebouwd tegen en op de bergenwand. Imposant en zeker vanaf Jaigargh mooie uitzichten, voor al op de vestigsmuur die wel wat weg heeft van de Grote muur in China. In Jaigargh zijn ze ook bezig met een opname voor een Skoda reclame. In de poortgebouwen en vol met modellen (man en vrouw) in Indiase kleding, levert een paar mooie plaatjes op. Nou zijn Rem en ik niet van de snelste dus na een bezoekje aan een Goverment winkel hebben we nog net genoeg tijd om het Citypalace met de pauwenpoorten te bekijken. Deze heb ik vorige keer niet gezien en heb het niet gemist. 's Avonds is er in het hotel een bruiloft en de chauffeur neemt ons mee naar het feest. Dit houdt in: gratis eten, praten met wat locals, foto's van bruid en bruidegom (arranged marriage), gasten en natuurlijk dansen. Vooral Remmelt is de pisang om op zijn Indies te dansen, maar helaas moet ik er ook aan geloven. Als het voor ons gevoel wat baldadig wordt (zonder drank?) kappen we en openen de fles whiskey nog maar even. De 29ste vertrekken we terug naar Delhi waar we in hetzelfde hotel inchecken, Rem zijn koffer staat er en het is wel zo makkelijk. De rest van de middag wandelen we rond en eten bij Pizzahut op het moderne Connaught Place.

Rem en ik bij de Taj Mahal, Agra

Om half tien 's avonds nemen we een taxi naar het vliegveld. Net als toen ik hem ging halen is het de laatste paar honderd meter een grote chaos. Daar waar de passagiers moeten uitstappen staan auto's kris kras door elkaar. Een baan open latend, waar dan ook weer mensen uitstappen. Op de vertrekhal in te komen moet je je ticket laten zien. Heb je die niet dan kom je er niet in. Omdat Rem twee koffers bij zich heeft doe ik net of ik erbij hoor en slip mee naar binnen. Daanr moet je weer in de rij gaan staan om je koffer te laten scannen. Op dat momentj wordt Rem door mij gebeld??? Vreemd, ik zoek mijn telefoon en besef dat ik hem in de taxi benverloren. Kleine paniek situatie. Ik neem dan maar versneld afscheid en ren naar buiten. Echter dat gaat zo maar niet, want hoe kwam ik binnen zonder ticket. Buiten snel de taxi stand opzoeken en kijken of de taxi er nog staat. Niet dus. Snits. Met een rickshaw naar het hotel en daar uitleggen. Gelukkig hebben ze het nummer van de taxi genoteerd en zullen ze zorgen dat ik hem terug krijg. Enigszins ongerust duik ik om half een mijn bed in. Om half vier word ik gebeld door de receptie, de chauffeur staat beneden met mijn telefoon.Kost wel 350 rupee, maar hij is gelukkig weer terug. Om kwart voor zes gaat de wekker alweer en sta ik op om naar het station te gaan. Ik heb en hardseater trein naar Amritsar. Nou is het niet helemaal een houten bank, maar echt comfortabel is het niet. Erg snel gaat het ook niet en ik ben pas om over tweeën in de stad. Daar weer een basic hotel, met bucket koud water, echt. Dan de stad in en breng een bezoek aan de beroemde Gouden Sikh tempel, zie story. Schitterend, ik kan niet anders zeggen. Ik doe het verder rustig aan. De volgende dag bezoek ik de tempel wat uitgebreider, inclusief het bloederige museum, maar ja het zijn dan ook Sikhs. Om drie uur ga ik met een busje naar de grens van Pakistan, hier wordt om half vijf een Closing of the Border ceremonie uitgevoerd, zie story. Wat een belevenis, dit alleen is al de moeite om een flinke omweg te maken. Wat een publiek en wat een patrionisme, ik zie dit al op de grens met Duitsland gebeuren. De derder dag in Amritsar loop ik door de oude stad, door smalle steegjes en langs honderdern kleine winkeltjes. Verder bezoek ik een monument van de 1500 slachtoffers, Jallianwala Bagh, die in 1919 door de engelsen op die plek ongewapend zijn afgeslacht. Na een dinner bij Pizzahut, neem ik om 18.45 uur de sleeper trei naar Lucknow. Die arriveed uiteindelijk 2 uur te laat, om over twaalven in Lucknow. Het was koud in de trein en ben blij als ik buiten sta. Is even zoeken naar een hotel, maar neem uiteindelijk een luxe wat duurdere kamer. Dan de stad in, naar MG road, hier een goede bak koffie met cake bij Café Coffee Day. De rst an de dag verdoe ik met het uitzoeken van transport naar Maleisie en naar Gorakhpur. De tweede dag breng ik een bezoek aan Bara Imambra, een paleis met een labirinth en een moskee en badhuis. Verder staan er nog een paar mausoleums, zie oa de clocktower, Hussainabad Imambra en een picture gallery. Valt allemaal wat tegn, maar goed. De volgende ochtend sta ik om 7.45 uur op het busstation, volgend informatie, twee keer gechecked, gaat er elk uur een bus naar Gorakhpur, dus moet geen probleem zijn. Klopt, bus staat er, is een grote, echter meer dan staan doet hij niet. En het lange wachten begint. He wordt 9 uur, half tien, tien uur. Blijkt dat hij pas vertrekt als hij vol is. Enne, met een grote bus duurt dat we'll even. Ik stap op een gegeven moment over op een andere, lux, bus, maar die blijft ook staat. Uiteindelijk gaan we pas om half twaalf weg. Balen, want de rit duurt acht uur. Dus pas om acht uur 's avonds in Gorakhpur, daar valt het vinden van een hotel ook tegen en heb uiteindelijk een hele goedkope, maar ookj hele slechte kamer bij het station. Baal en besluit de volgende dag gelijk door te gaan naar Nepal. Dus volgende dag gelijk pakken en na een ontbijt een bus zoeken, die weer een uur wacht tot hij vol is en dan via een of andere onverharde weg, naar Sunauli rijdt. Na nog een eet stop ben ik om 1 uur daar. Ik loop door de stad naar de grens. Die is wel even anders dan die met Pakistan. Ik loop de grenspost voorbij. Winkels e dergelijke lopen door tot de grens en de douane zit aan de linkerkant is een soort winkel. Is alleen een lange tafel en de beambte zit gewoon naast je terwijl je de formulieren invult. De grens is zo open als maar kan zijn. Iedereen loopt over van Nepal naar India en terug. Geen hekken en alleen wat soldaten aan de zijkant die eigenlijk niets doen. En dan ben ik na zevenweken in plaats van de geplande tien dagen, uit India en in Nepal

Conclusie: Nadat ik na de eerste keer INdia dacht hier nooit meer terug te gaan, heb ik me toch zeven weken vermaakt. Vooral het zuiden en midden van het land is goed bevallen. Er is een duidelijk verschil tussen het wat rijkere zuiden en het armere noorden. Het eten is grandioos divers, de mensen soms aardig, soms ronduit onbeschoft. Het is er smerig, maar toch den k ik nog wel een keer terug te gaan.

What about...

...Holy cows?

As most of you will know, India is an Hinduist country. Worshipping Brahman as the holiest one. They worship their gods and the holy animal the cow. Now this cow is free to wander the streets and nobody will hurt or will do anything against the cow. So you will see it walking the streets and lying on the beach. As the cow is free to wonder, nobody will feed it, so it eats just about everything. You see cows eating plastic, paper, cotton etc. When a cow is hurt, no animal doctor will come and take care of it. So you also see cows with big infected wounds and in very bed condition. In the smaller villages they look better, but in the big cities it is really bad.

...Using horn?

Sometimes I wished the man who invented the horn in a car should be killed. I know, this sounds very hard, but so do the bloody horns. What is the problem. Well, when traveling in Asian countries, roadrules are bend a little by some drivers. Ok, this is an understatement. The question is: are there any roadrules? Answer is probably no, as everybody keeps its own way of driving, being it in a car, bus, autorickshaw or anything else. Everybody goes left and right over the roads, outside the big cities there are no pedestrianpaths, so everybody walks on the street, making driving a lot harder. And here comes the problem. As a driver, with a horn, you want to keep your own speed, rather not swirving across the roads. So to make sure you can, you use your horn. The horn, or claxon, is not for emergencies, only to get peoples attention. So, when passing or overtaking an other, being it a pedestrian, cyclist, car, bus or truck, use your horn. So, walking on the streets, the only thing you hear are horns, horns and horns. And because everybody keeps using them, no one notices or goes aside. Drivers are so used of using it, they use it all the time. So when they are in a trafficjam, horn. When in front of a red light, almost getting green, horn. When you see somebody on the side of the road, horn. When you see a cow, horn. Just keep horning and maybe, just maybe they might go aside.

... Man and woman.

After travelling through Iran, India is a complete different world. Now on several pages of my site I wrote about men and women, so here it comes. First the man.Most men are dressed in a kind of western way, wearing jeans or other kind of long pants and blouses. But not all do that. You see a lot of man(in the south) wearing a kind of long skirt, this is not so bad, most even wear a kind of shorts underneath. But what is different is when they make the long skirt short. To do that they pull it up to make some sort of baggy trousers way above the knees. Then make a knot in it, after this it looks like the man are wearing dipers. I 'm not joking, they really do.

Typisch Indische man

Besides that, all men have a moustache. This is no joke as well. Now the women. First they all have long black hairwearing it in a tail. Most women wear a saree, which are beautiful colored dresses worn in a special way. You need a course to learn how to dress. Most sarees have the brightestcolors which look beautiful on their dark skin. Under the saris (or salwar kameez) they wear a kind of top, till under their bosom's, showing their bellies. Now when they have a tight belly it is not so bad, but almost all the women have a little to much weight, so to be honest, it is not a pretty look. Young girls, not married, wear a colorful dress and not the saree.

...Beggars.

Travelling through third world countries, you know you'll see people begging for money. So normally I wouldn't write about something like that. Beggars are a common thing in the world, especially in the bigger cities. But begging in India is something else, so here it is. India is economically a rising country. Especially their knowledge in the IT is enormous. Bangelore and Hyderabad are the IT capitals of the world, this means that a lot of young people who normally had a hard time finding work, get good jobs in the IT.

But, unfortunately a lot of people in India have no opportunity to go to school, simply because their parents don't have the money and need the children for extra income. In India they still have the castsystem (this means that people belong to a certain group, from slaves to the rich ones. Each group is a caste. If you belong to the low or even worst the lowest cast, also called the untouchables, it is almost impossible to get out of it), though they say it is slowly falling away, still people who live on the street have little chance of leaving it. So when you walk through the streets of the bigger cities, you see families sitting in a corner or a side alley. Their complete livelihood in plastic bags next to them, the children sleeping on a carton on the pavement. They have absolutely nothing. Also in the countryside you see complete families living in a hut, you won't let your children sleep in in the summer in your backyard. So the only way to get some money is to do the most filthy jobs or beg.

And as I said, you see beggars everywhere. It is absolutely impossible to ignore them. When you walk on the street and they see you coming, they will come to you. Now it´s not only homeless people begging. A lot of old and invalid people have no pension or other income, so they have to. You see young children with their babybrother or sister on their arms. If you have open wounds or other bodily parts missing, you make sure people see it, raising the chance of getting some rupees. Especially around temples there are a lot. So what to do. Should you give them money and how much. One person told me that every day he put a certain amount of change of rupees in his pocket, giving this till it was finished. So you can and must give one or two rupee to a beggar. But who, and why him or her? It is simply impossible to give everybody and in a hard way it is the problem of the country and the government. So the only thing you must learn to do it to ignore them and don't think about it too much, otherwise you won't be able to sleep. And give your small change to those you think need it the most, if only so you feel a little bit better.

What about...

...Being the tourist 1?

Now, I have to write something about being a tourist and walking the streets in India. Being one in a country like India,you need to be prepared. When you leave your hotel you must put your ears of. This sounds strange, but you get crazy if you don't. As soon as you get out you get deafened by the sounds of claxons from cars and busses. This goes on all day without any rest. Then the first rickshaw driver will try to get your attention, unless you need one, just ignore them, what you will do most of the day. If you do need one, you first have to try to get him to understand where you want to go. Make sure you have a price in your head, 'cause the prices they say are about three times what it should be. If you don't want to agree on a price make sure they use their meter. If not, take another one. So when you start bargaining, do be tough and bring the price to your price. If he doesn' t agree just walk away. When you start walking again, ignore all the salespersons you come across, they will try to get you in to there shops, just to look. Or they want to sell you Ray Ban sunglasses, Cartier watches, pearl necklaces etc on the street. Unless you want to buy something, going in a shop applies you're interested. The next persons trying to get your attention are the beggars. Even when you don't look at them, they will shout and point to their handicap, if you walk on they even will touch you (what I really hate). When you are in a small place, you also get called or touched by children. Though this looks nice in the beginning, it gets boring after a while. First thing they ask ( as also do all adult who want to talk to you), Which country? Followed by What you're name. Then Schoolpen, chocalat and coin. When you can handle that, you must watch where you walk. Besides the average hole in the pavement, broken tiles etc, be carefull not to step in cowdung or even human shit. (at one point I sat in a restaurant and a woman let her child take a shit next to the terras, after which she whipped the girls but whit her bear hends and some water, yak) be careful not to step on sleeping people. It will be hard to use the sidewalks, 'cause there will be vendors, bikes, garbage etc on it. Be careful not to get in the spit of someone when you walk passed them. So when you get used to all this, get used of the smells. Near restaurants it smells mostly nice, but besides that its smells different. On bazars you smell herbs, vegetables, flowers, but also rotten meat and fish. Sometimes you smell the open sewers, what is about the same smell as when you cross a bridge in the city anywhere (and then you see boys swimming in it to collect garbage). You will smell the fumes of cars, busses and autorickshaws. Your nose will be in for a real treat.

So is India then really so bad? No, it is just that you have to get used to it. After that you start liking the country and even the people, who are sometimes rude, filthy and irritant, will get to you. Everywhere you see beautiful colours and the most amazing temples and forts. Old cracky busses and the famous Indian Ambassodor auto. People who want to help and or just talk to you. So don't let this little episode hold you back, but dive into to just another world.

...Being the tourist 2?

Now you have tourists and tourists. In number one I told you what happens to you when you are a tourist in India ( or some other Asian countries). But what I did not tell was about the tourist themselves. Why?Well because some tourist behave...? Well different. When you think about India you think about, poverty, lots of people, yoga, hinduïst and shaman. People dressing in colourfull clothes or basic due to believe. Now normally you try to blend in as a tourist, by dressing appropriate. I mean, you will always look like a tourist, but dress modest and the people will accept. Now some tourists, especially young people in their twenties, think that India is a land of hippies and filthy people. So they think they should dress like that. So when you walk on the streets, you see tourists in filthy clothes, spitting around (Indians do it when eating beetlenut) and filthy hair. In my opinion they look even filthier than the poorest Indian. Even they was their clothes and their hair. The Indians have a mixed, mostly negative feeling about it. Why do they dress this way. I mean the hippie era is way behind us and lets be honest, you don't dress like that back home. So why do it here?

...Siks?

As I am sitting on the Parkarma overlooking the beautiful Golden Temple of the Sikh, listening to the beautiful hymnes, I can but wonder about the thousands of people walking around. The Golden Temple is one of the holiest places for the Sikh and also one of the free sites in India. When entering the first part you have to leave your tobacco behind (though Sikh men can hold their deggar). Then there are big halls where you can leave your shoes and socks. Before entering you have to put a scarf over your head (or wear a tulband), these are provided for (al this free of charge (entering the mosque in Delhi or elsewhere is also free, but then they charge you for leaving your shoes or taking pictures). Just when you pass under the towergate you wash your feet in a waterbasin. When you get through the gate you see the beautiful Golden Temple in the middle of a big pound. Thousand of people walk clockwise around the Parkarma, some in prayer, some just talking. At the eastern side people (mostly men) wash them selves in the pond while others sit and admire the temple or pray. The bridge to the temple is full of devotees. All this sounds and is very peaceful. Well, it is very relaxing and a place to visit several times during your stay. But when you visit the museum, make sure you have already eaten. The Sikh love there martyrs and the rooms are filled with bloody paintings. Pictures of men sawn in half, being scalloped or boiled. There are a lot of battle paintings with beheaded men and children, all with big dots of bright red showing the blood. In one room you see photo's of dead faces of the 1984 martyrs. So while I sit outside overlooking the temple, wondering about all this, I feel less save then in Iran. Knowing and seeing that the Sikh reallly worship their martyrs makes you feel....well strange.

...Being a vegitarian?

As some people might know, I am a carnivor. I love meat and every meal should have meat with it. It doesn't mean I don't like vegitarians, it is now different to me, as long as I get my meat. So I go to India, amobgst others for the food. India has a wide range of dishes, especially if you travel from north to south. India balso has the highest amount of vegitarians. Why, you want to know. Well let me explain. The first time I came over in 2003 I went the second night to a good restaurant with my driver. Expecting it to be save, I ordered chickenwings. And they tasted good, only till the early morning when I run to the toilet to...well you know. I was sick for 5 days and the first time since I travelled since 1991. Now I am not the only traveller having those problems, you hear many people about it. Problem is they cannot cool the meat properly, so even when it looks good, it is still rotten. So to avoid getting sick again you just have to stay of the meat. So in seven weeks I ate meat only a couple of times. And the times I did eat it (savely at the McDonalds) I got sick again, though not so bad as the first time. So, as a carnivor, is it bad traveling in India as a vegitarian? NO, I say that with capitals, as the variaty in food is so great and so tasty, you don't miss it at all. (thought the first time I had the change in Nepal I had a nice steak) So what can you get, or better, what did I like best. Well first I loved the Dosa, this is a kind of pancake baked on one side and can be filled with a kind of potato curry or just palin, coming with a kind of tomatosoup and coconutchutney. I ate them for breakfast every change I had, skipping toast and eggs if I had to. Only sad thing was, you get it best in the south, in the north you have to look for them. Another famous southern dish is the Thali. Thali is actually not one dish but a combination of different kind of food. It will be served on a metal tray in small bowls. It will contain a bowl of rice, a soup, a vegitable curry, chutney, chiapati, naan and salad (onion, tomato and cucumber). Sometimes there is more, sometimes a little less. As all Indian food, you eat it with your hands, so get used to that. Luckely all restaurants have a washbasin in the room. Another thing I ate quit a lot where Samosa, deepfried vegetable in dough. You good buy it everywhere on the street and especially at busstations ( great lunch on a long busride). One of the things I did a lot was eating in tiny roadside restaurants, as long as the food was hot it normally was oke. The variaty is great and because they don't have good cooling, so all vegetable are fresh from the land. In drinks there is the famous Indian or Bengal tea. This is a lot different then our tea. First they cook black tea for a long time, then they cook milk with spices for a while (you should sea the pots they use). When finished they first put twothird milk in a small glass finished with onethird tea. It is hard to make yourself and there is a lot of differences between it, though with the right spices you can make it at home. Ofcourse there are a lot more special dishes, al equally great, but I need a book to say more a bout it. Last thing, is Indian food spicy? Well. Yes, but you get used to it and when you get something plain you start edding spices yourself. Indian food and being a vegitarian, I loved it.