Je vliegt een twee uur, maar in oude begrippen blijf je binnen de Sovjet Unie. Van de Oekraïne naar Georgië is een wereld van verschil. Natuulijk er zijn overeenkomsten, zoals de Marshrutky, hier Marshrutka, de Borsjt (nog steeds niet geprobeerd) en de boulevards. Maar daar houdt het dan zo'n beetje mee op. Het eerste wat je opvalt in Tblisi is het grote aantal bedelaars, meer rommel op straat en de oude(re) auto's. Mijn vraag is of Georgië nu wel of niet bij de EU hoort? Voor mijn gevoel zeg ik Europa, maar het blijft op de grens.

Het verslag;

Op vrijdag 10-8 ariveer ik op Tblisi Airport, eerst zie je oude gebouwen, maar de luchthaven is behoorlijk modern. Ik laat de douane m'n paspoort zien, krijg een stempel en ben er doorheen. Erg makkelijk. Na geld gepind te hebben, neem ik de Marshrutka de stad in en boek een veel te duur hotel. Zo, dat is wel even wennen, niet alleen de taal is anders, ook het schrift is uniek ofwel totaal niet leesbaar. Maar ook nu weer vind ik met wat rondvragen het hotel. Redelijke kamer met tv en airco, luxe. Het is al laat, dus de stad alleen in om te eten. De volgende dag doe ik de beroemde wandeling uit de LP. Voordeel is dat je gelijk weet hoe een stad in elkaar zit, plus je ziet in één keer de meeste bezienswaardigheden. Mooie stad, gelegen tussen de bergen, gebouwd langs een rivier. Vooral de oude stad is de moeite waard, hier heb je de unieke Sulfur Baths, moskee, synagoge en orthodoxe kerken. Ook een nieuw uitgaansgebied met terrasjes, helaas wel weer wat duurder. Tocht loopt ook langs m'n hotel dus ik neem gelijk de spullen voor de post mee. De volgende dag neem ik de Marshrutka naar Mtskheta. Hier is onder andere de beroemde Sveti-Tskhoveli kathedraal uit de11de eeuw, volgens overlevering ligt hier de mantel van Christus. Ook hier de Jvari kerk, gelegen op een heuvel. Volgens de LP is er een pad naar toe, echter om er te komen moet je een snelweg oversteken en een duidelijk pad is er niet, dus volg ik iets wat op een pad, rivierbed, spoor lijkt de berg op en ook weer terug. Wel een mooie kerk. De volgende dag neem ik de Marshrutka naar Gori. Ik neem een kamer in het voormalige Intourist hotel, douchen op aanvraag. In Gori is Stalin geboren, op het grote plein staat dan ook nog een groot beeld van hem. Verder staat mijn hotel aan de Stalin straat, met het Stalinpark nabij het Stalinmuseum. Hier ga ik natuurlijk heen. Word gelukkig rond geleid. Er zijn een aantal kamers die verhalen over zijn jeugd, tijd als leider van het grote USSR en WWII. Veel foto's en documenten, cadeaus ed. Verder een soort mausoleumkamer met centraal zijn dodenmasker en een schilderij van hem in zijn kist. Buiten staat zijn ouderlijk huis in iets wat lijkt op een tempel en zijn privé wagen. Je ziet of leest niets slecht over Stalin, terwijl hij verschrikkelijke dingen heeft gedaan, zeker aan Georgië.

Als ik de gidse ernaar vraag, subtiel, wie beter was Stalin of Lenin, krijg ik geen antwoord. 's Avonds is het overdag doodse park een gezellige plek met een werkende fontein en veel mensen. De volgende dag ga ik naar Uplistsikhe, een grot stad buiten Gori. Mooi, maar erg heet en drukkend. Ik ga ook naar Atenis Sioni, een kerk in een schitterend dal, wederom op een bergpunt. Ik rij er heen in een super gammele russische bus tot het eindpunt. Blijkbaar gaan er niet veel toeristen heen, want ze zijn zo blij, dat ik zowel heen als terug niet hoef te betalen. Kerk is klein, maar met fresco's uit de 11de eeuw. 15 augustus neem ik de Marshrutka verder naar Kutaisi, slaap in een soort guesthouse, wel een eigen kamer met douche op de wc, maar geen ramen. In Kutaisi zie ik de ruïnes van Bagrati kathedraal uit de 11de eeuw, nu staan alleen de muren er nog. Het doet me denken aan de ruines in Antiqua de Guatemala. Dag erna neem ik eerst de Marshrutka naar Gelati. Wederom een mooie kerk op een schitterende plek, datzelfde geldt voor Motsameta waar ik met een taxi heen ga. Dag erna weer met een gammele russische bus op pad, nu naar Vani. Rit duurt ruim 1,5 uur. Vani ligt in het oude Colchis rijk en was tussen 800 en 100 BC een belangrijke plaats voor de Grieken. Het verhaal van Jason en de Argonauten is hier te herkennen. Het museum is klein, maar de moeite waard, veel potten, beeldjes maar ook een torso van een jonge man en een kamer met gouden juwelen en munten. Ik ben de enige bezoeker, dus kamers gaan speciaal voor me open en lichten aan. Helaas vallen de opgravingen tegen. Ik hobbel die dag meer in de bus dan dit ik wat zie. De zaterdag ga ik met een 'luxe' bus terug naat Tbilisi, dit keer neem ik een kamer bij Nasi voor 20 Lari. Moet je wel 1L betalen voor een koude douche en 2L voor een warme douche, gelukkig is het warm dus worden het koude douches. De zondag neem ik met een amer ikaanse jongen, genaamd Ben, een taxi naar Davit Gareja, wederom een grottengebeuren, dit keer een monastery op de grens met Azerbaijan. De weg er heen slingert door een leeg, heuvelachtig terrein en de uitichten, ook vanaf de grotten, is onbeschrijflijk.

Ook de grotten met eeuwenoude fresco's zijn machtig. Mijn hoogtepunt ligt hier wat betreft Georgie. De maandag ga ik naar de Azeri ambassade voor mijn visumaanvraag, kost wel even € 60,00. De rest van de dag hang ik wat rond. 's Middags nog even naar het oude fort. Als ik wat ga drinken in het nieuwe uitgaans gebied kom ik Ben weer tegen, samen delen we een fles wijn.  's Dinsdags nemen we samen een taxi naar Kazbegi in de Caucasus. Onderweg stoppen we bij een kerk en een zeer ijzerrijke naturalspring. De weg is soms goed, maar wordt in de bergen slechter, daarbuiten wederom een schitterende rit. Kazbegi ligt op 1900 meter en is beduidend frisser, echter ik reis licht,  dus heb alleen twee t-shirts, dus koop ik er nog een shirt bij. We hebben een kamer voor 15 Lari in een homestay, alhoewel een grote kamer, zijn het door gezakte bedden, is er geen stromend water (ondanks de aanwezige kranen). Douche: warm water schepppen uit een grote pan, toilet doortrekken met een waterkan. Regenkleding hebben we ook niet en 's middags gaat het regenen. De volgende dag om 8 uur vertrekken we met genoeg water en brood, maar met te weinig kleding. Gelukkig schijnt de zon en ziet de besneeuwde top van Mountain Kazbegi (meer dan 5000m) er uitdagend mooi uit. Vol goede moed gaan we op pad. Na een minuut of 15 lopen zijn we al lekker warm. Na een uur komen we bij de kerk, maar zien geen pad dus lopen we terug en nemen een ander pad naar beneden. Die komt uit bij een rivier die we een 20 minuten stroomopwaarts volgen over de keien. Helaas eindigt het in het niets, dus weer terug naar de kerk. Nu vinden we wel een pad omhoog. Het is dan al 11 uur. De tocht omhoog is door grasland met mooie uitzichten, maar wel zwaar. Onderweg worden we ingelopen door een twee Oostenrijksen, een Duitser en een Israeliër, laatste verblijft in ons gasthuis. Gezamenlijk gaan we verder. Om 13.30 uur zijn we op het hoogste punt, 2950 meter. Van hier zien we de gletsjer waar we naar toe willen, maar van dat punt is het nog zeker 3 uur heen en terug. De anderen hebben ook eten bij zich dus picknicken we daar. Als het gaat regenen is het teruggaan. Lekker in een t-shirtje. Ggelukkig regent het maar even hard en verder zo nu en dan. Op de terugweg bezoeken we nog de kerk enn pas om 17.45 uur zijn we terug in Gergeti waar we slapen. Eten doen we 's avonds bij de buren in een klein keukentje in het donker. Wel met de hele groep, dus gezellig. Dag erna nemen we dezelfde taxi om 7 uur terug naar Tbilisi. Ben stapt uit in Mtshketa en ik bij de Aazeri ambassade voor mijn visum. Die kost wel € 60,00 te betalen in de bank en cash. De rest van de dag doe ik niet veel. 's Avonds nog wel eten met Ben. Vrijdag de 24ste inpakken, ik laat mijn tas achter bij Nasi en wandel de stad in. Dit keer wil ik de Sulpher bath uit proberen. Een badhuis met sulpherrijk water. Ik laat me er scrubben (man wat ben ik vies) en masseren (komt nog in de verhalen). Aparte ervaring. Om 16.30 uur ben ik op het station voor de trein naar Azerbaijan. Ik deel de coupé met een engelssprekende dame, dus wel gezellig. De douane van Georgië duurt lang, maar geeft geen problemen. Heel anders dan die van Azerbaijan, maar dat vertel ik later.

Dus wat vind ik van  Georgië? Alhoewel nog een arm land, het blijft duidelijk achter met de Oekraïne, is het wel een mooi land. Kerken op de meest waanzinnige plekken, de bergen zijn schitterend, de mensen aardig en behulpzaam. Zeker een land om heen te gaan.